خداوندا به من قلبى ده كه خود در آن جاى گيرى

بسم الله الرحمن الرحيم

وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْيَاءٌ عِندَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ

جبهه خود عليه باطل مدرسه ايست، بنایی است كه دربش در ايمان و وحدت و استقامت است و امتحانش خون و جهاد و شهادت است. جهاد فى سبيل الله و شهادت ثارالله. اينجا كربلاى ديگرى است كه رهبرش روح الله و ارتشش جندالله است.

اى كافران بدانید تا وقتى كه ما ياور حزب الله امامى چون مهدى (عج ) و رهبرى چون خمينى داريم با وحدت مسلمين پرچم لا اله الا الله را در تمام جهان برافراشته خواهيم كرد تا پيام قطره قطره هاى خون هر شهيد ضربه و لرزه اى بر دل مستكبران و ستمگران و اميد پيروزى براى مستضعفان و مظلومان باشد. پس بايد با خون سرخمان كه تنها سرمايه ماست ايران اسلاميمان را گلستان كنيم.

عزيزان مى دانيد سخن دل را نمى توان با قلم نگاشت آن هم در شرايطى كه خودم را در عاشوراى زمان مى بينم اما چاره ای نيست. دلم مى خواهد با همه مظلومان تاريخ و مستضعفان جهان و حزب الله مظلوم چند كلمه اى درد دل كنم. به ناچار با قلم شكسته و ناتوانم مى نويسم باشد تا شما برادران به كلمات من روح و حيات بخشيد.

برادران و خواهران محترم از مولاى متقيان است كه ميفرمايد چرا از شهادت مي ترسيد مگر كودكى را سراغ داريد كه از پستان مادرش بترسد. پس امام عزيزمان را يارى كنيم و همچون مردم كوفه نباشيد و اين اسطوره مقاومت و اين مشعل دار راه حق و حقيقت و اين فريادگر سالهاى خفقان را تنها نگذاريد و همواره به پندهای پيامبر گونه‌اش گوش فرا دهيد و همينكه پشت جنازه هر شهيد حركت ميكنيد لبيك يا شعاري را كه ميدهيد سعى كنيد با عمل همراه باشد و هميشه دنباله رو روحانيت مبارز و در خط امام باشيد چون آنها با آگاهى كامل ما را راهنمائى كردند و ميكنند و بارها ما را از دهان گرگهای در لباس ميش امثال ليبرالها و منافقين و امثال آنها نجات داده اند و آنجائيكه لازم بود خون و فرزند دادند تا ما را از اين ظلمت وحشتناك نجات داده و بسوى نور الهى راهنمايى كردند.

اي مردم عزيز، اگر چيزى از كسى شنيديد توضيح بخواهيد. كوركورانه قبول نكنيد. اين خواسته دشمن اسلام و انقلاب است كه شما را با تهمت زدن به يكديگر و ايجاد تفرقه و درگيرى سرگرم كنند و آنها استفاده كافى را ببرند، به قول معروف از آب گل آلود ماهى بگيرند و به اهداف شوم خودشان برسند و شما را از خط اسلام منحرف كنند و روحانيت را كنار بزنند و شما را مانند خودشان در آخرت در جهنم بياندازند. در دنيا هم معلوم است، اگر خداى ناكرده به هدف شوم خود برسند بلائى عظیم بر سر اسلام و مسلمين خواهند آورد.

پدر و مادر، برادران و خواهران بدانيد راهى كه من آمده ام اگر ان شاء الله خدا قبول كند راهيست كه خدا و پيامبر اسلام و ائمه اطهار مردم را به آن دعوت كرده اند و خودشان نيز همان راه را پيموده اند و آن حركت بسوى لقاء الله است، كه بهترين راه رسيدن بلقاء ا... شهادت است، آنجا كه عبادت عمل است ، آنجا كه بهترين عبادت شهادت است ، آنجا ميدان نبرد است ، اين جنگ پيروزيش پيروزى اسلام است.

شما خواستار این هستيد كه فرزندتان در پيروزى اسلام سهيم باشد و هر وقت خواستيد براى من ناراحت باشيد به ياد زينب كبرى (س) و امام سجاد (ع) بيافتيد. اگر شما يك يا دو فرزند ميدهيد و در كمال آرامش زندگى ميكنيد، زينب كبرى و امام سجاد با تحمل هفتاد و دو شهيد كه همه پدر و برادر و فرزندان آنها بودند با آن همه مصيبت ذكرشان اين بود، الهى راضيم به رضاى تو.

اگر براى تشييع جنازه فرزندان شما همه مردم حركت ميكنند كسى نبود كه بدن پاره پاره شده حسين زهرا (ع) و فرزندان و ديگر يار انش را از زمين بردارند، اگر به شما همه مردم تسليت ميگويند و شما را دلدارى ميدهند ، به زينب قهرمان و سجاد و كلثوم بجاى تسليت همه خيمه هايشان را به آتش ميكشيدند. اگر شما لااقل شب در خانه خود راحت ميخوابيد، زينب بايد هم اسارت را تحمل و هم نگهبانى اطفال يتيم حسين را بدهد، اگر شهيد شما با پيكر و سالم مي آيد حسين فاطمه تنش در كربلا ولى سرش نوك نيزه ها بود و اهل و فرزندش و زينب قهرمان را به اسارت بردند و اگر ملت مقام خانواده شهدا را والا ميدانند و همه مردم به نحو خاصى از خانواده شهدا احترام ميگيرند دختر على را كه روزى رهبر همه مسلمين بود خارجى معرفى نموده و مردم به آنها صدقه ميدادند. با آن همه مصيبت هنوز زينب كبرى ساكت نبوده و پيام خون شهدا را بگوش مردم ميرسان ، آنجاييكه يزيد و يزيديان را رسوا كرد.

در پايان از پدر و مادر مهربانم كه آن همه زحمت بپاى من كشيدند تا شايد در بزرگى دستشان را بگيرم ، شرمنده ام از اينكه نتوانستم و اگر خدا قربانى شما را قبول كرد شايد در آخرت كمكى باشد براى شما و از برادرانم ميخواهم كه بعد از شهادتم سرشان را بالا بگيرند و افتخار كنند كه برادرشان در راه دين خدا بفيض شهادت نايل آمده، از خواهرم ميخواهم زينب گونه صبر و استقامت از خود نشان دهد و جلو مردم گريه نكند ، كه اولا باعث تضعيف روحيه مادران شود و ثانيا منافقان از دور نگاه كرده شاد شوند.

از همه شما خصوصا پدر و مادرم و آنهاييكه بر گردن من حقى دارند و از تمام مردم طلب عفو ميكنم ، اميدوارم كه براى رضاى خدا اگر بنده بكسى جسارت يا غيبتى كرده ام مرا به بزرگى خودتان عفو نماييد و برادرانى كه مايلند در شب اول قبر تا چهل نفر براى من نماز وحشت بخوانند اجرشان با خداوند سبحان.

خداوندا به من قلبى ده كه خود در آن جاى گيرى و الهى چشمى ده تا راهم را از ميان كوره راهها بيابم و گوشى ده تا صداى الهيتت را از ميان نغمه هاى شيطانى جدا سازم. خدايا دستى ده تا بدان سنگلاخ هاى راهم را كنار بگذارم و پايى ده تا كه آن راه را بپيمايم و در پايان شهادتى ده تا بدان به سر منزل مقصود رسم.

محمود اجاقى

--------------------

شهید محمود اجاقی یکم فروردین ماه سال 1341 در شهر مریانج از توابع شهرستان همدان و در خانواده ای مذهبی و ساده زیست دیده به جهان گشود. پدرش علي اصغر نام داشت. سال 1348 وارد دبستان شد و تا پایان دوره راهنمایي درس خواند.

کشاورز بود و با کار بر روی زمین کشاورزی و باغداری مخارج زندگی را تامین می کرد. در سال های انقلاب در کنار جوانان و نوجوانان انقلابی در برابر رژیم پهلوی ایستاد و در راه پیروزی انقلاب بزرگ ملت ایران گام برداشت.

با آغاز جنگ تحمیلی و حمله ناجوانمردانه رژیم بعث عراق به مرزهای ایران، به نیروی تازه تاسیس بسیج مستضعفین پیوست و راهی جبهه های نبرد حق علیه باطل شد تا از انقلاب و وطن دفاع کند.

سرانجام پس از ماه ها مجاهدت در راه خدا، اول اسفند ماه سال 1364 در منطقه عملیاتی فاو عراق بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید و به کاروان عظیم شهدا پیوست.

مزار وي در گلزار شهداي زادگاهش قرار دارد. برادرش تقي نیز به شهادت رسیده است.