ناگهان کوچه هاي شهرم باز /بوي نام شهید می گیرند
باز حالتی نگفتنی دارم
می نویسی کجاي دردم را؟
با شمایم آهاي دریایی!
خط بزن واژه هاي سردم را
خاطراتت چو نقل بر دامن
همچنان آیه آیه می بارد
یاد یک اضطراب دیرینه
در گلوي تو بغض می کارد
شعر، این حس گنگ و نامفهوم
در وجودم دوباره می میرد
عشق در این جنازه متروك
با شما جان تازه می گیرد
آسمان که صدایتان می کرد
شانه هاي شما نمی لرزید
خیس می خورد زیر رگبارش
شانه هاتان که داشت می خشکید
کاش با آتش نفس هاتان
خاك را شعله ور نمی کردید
باز در آسمان گره افتاد
کاش می شد دوباره برگردید
با قدم هاي کهکشانی تان
کوهها را رسوب می کردید
سال ها زیر سایه تقدیر
عاشقی با جنوب می کردید
چند سالی بهار می آید
خانه ها بوي عید می گیرند
ناگهان کوچه هاي شهرم باز
بوي نام شهید می گیرند
سروده : سمیه ابراهیمی- بهشهر
منبع: کتاب زخم سیب (مجموعه اشعار برگزیده پانزدهمین کنگره سراسری شعر دفاع مقدس)، حسین اسرافیلی، نشر صریر
