على در انتظار شهادت!

به گزارش نويد شاهد مازندران، شهيد على شاليكار بيستم فروردين 1337 در روستاى «بوليده» از توابع شهرستان محمودآباد به دنيا آمد. پدرش محمدعلى كشاورزى مى كرد و مادرش عذرا نام داشت. تا اول متوسطه درس خواند. او نيز كشاورز بود. به عنوان بسيجى در جبهه حضور يافت. بيست و چهارم بهمن 1364 در فاو عراق به شهادت رسيد. تا كنون اثرى از پيكرش به دست نيامده است.

بسم الله الرحمن الرحیم 

و قاتلو هم حتی لا تکون فتنه و تکون الذین لله

و باکافران جهاد کنید تا فتنه و فساد را از روی زمين برطرف شود و همه را آيین خدا باشد. 

الحمدالله اشهد ان لا اله الله وحده لا شریک له و اشهد ان محمد عبده و رسوله الهم صل علی محمد و آل محمد.

اکنون قلم بدست گرفتم و مشغول نوشتن هستم به یاد دارم که چندین بار قلم را بر دست و چه بر روی ورق لغزاندم و وصیت نامه خود را نوشتم و در انتظار شهادت نشستم، ولی تا کنون  به این درجه دست نیافتم. هر چند بودند یاران و دوستان و هم سنگریانی که در کنار هم فعالیت کردیم که به سوی شهادت شتافتند و به لقاء الله پیوستند ولی من ماندم. چون آنها سبک بالانی بودند که توشه لازم را جهت سفر طولانی جمع کرده و خود را مهیای پرواز نموده بودند و در گسیختگی از وابستگی های خود  را از دنیا که قفسی بر ایشان محسوب می شود کم کردند و خود را سبک ساختند و به سوی ملکوت  اعلی پرواز نمودند. اما چه کنم که سنگین بالم و ماندم و گناهانم مانع از پروازم بسوی معبودم گردید و شاید هم خداوند از روی همت و بخشش خود فرصت دیگری به من داد، تا بتوانم توشه لازم را جمع کرده و خود را سبک بال سازم و بتوانم خود را به آن قله سبک بالان برسانم.

ای ملت عزیز ایثارها و فداکاری های شما آنقدر زیاد است که قادر به زبان آوردن آن نیستم و اجر آن آنقدرعظیم است که خدا بایستی بدهد من جبهه مدرسه ای است که فرزندان انقلاب بایستی در آن درس چگونه زیستن و تقوا را بیاموزند. پدران و مادران نکند که مانع از رفتن فرزندتان به جبهه شوید که در این صورت غیر از اینکه مانع از رشد فرزندتان شدید بلکه در روز قیامت در پیشگاه رسول خدا و معصومین سرافکنده خواهید بود.

برادران و خواهرانم دنیا مزرعه ای است برای آخرت و این لحظاتی که در آن بسر می بریم فرصتی است که توشه لازم را برای سفر طولانی که همه در پیش داریم جمع آوری کرده و خود را مهیای مرگ سازیم. برادران و خواهرانم هم چنان که مرگ به سوی من آمد خلاصه روزی خواهد رسید که نوبت یک یک شما شود. پس ای برادران و خواهرانم خود را مهیای مرگ سازید و به حساب خود قبل از اینکه به حسابتان برسند برسید و وابستگی خود را از دنیا کم کنید. تقوی الهی پیشه کنید که تنها راه سعادتمندی در دنیا و آخرت این است.

مادر عزیزم می دانم که شنیدن شهادتم شما را ناراحت و افسرده خواهد کرد ولی شما باید خوشنود و شاد باشید و خدا را سپاس گويید، زیرا که با  شهادتم افتخار بزرگی نصیبم گردیده است. راهی را که من قدم زدم راه امام حسین (ع) و یاران فداکار اوست راهی است که خدا مرا به آن فرمان می داد راهی است که حسین (ع) ازمن یاری می خواست راهی است که امام خمینی و ولی فقیه مرا به آن میخواند. مادرم لباس عزا را از تن برکن. غم و غصه ها را از خود دور کن و گریه و زاری مکن که من راضی نیستم و صبر پیشه کن تا خدا اجر شما را زیاد گرداند و بدان که فرزند دلبندتان با چهره ای شاد و خندان خدا را ملاقات خواهد کرد.

از تمام دوستان و برادران و خواهرانم و اقوام و خویشاوندان میخواهم که اگر از من بدی دیدند و یا زبانی از طریق من به آنها وارد شده ببخشند و هم چنین میخواهم که برای من از خداوند بزرگ طلب عفو و بخشش گناهان کنند و از خداوند بخواهید که اعمالم را قبول کند و مرا با شهدای راهش محشور گرداند. به پدر و مادر و برادران و خواهرانم وصیت میکنم که در صورت باز شدن راه کربلا به سوی حرم آن سرور شهیدیان بشتابند و به نیابت از من زیارت نامه عاشورا را بخوانید و از خداوند بخواهید که شفاعت حسین (ع) را در روز قیامت نصیبم گرداند.

این را متذکر میشویم که محل و مکان  دفنم بستگی به نظر پدر گرامیم دارد و نظر او محترم است از پدر و مادرم میخواهم که اصلاً درباره شهادتم گریه و زاری میکند در پایان بایستی بگویم که در حالی از این جهان رخت بر میبندم که در این اندیشه ام که چگونه کرامت اسلام انقلاب را پاسداری خواهند کرد و چگونه فرمان خدا را لبیک خواهند گفت که میفرمایند: و قاتلوا هم حتی لا تکون فتنه و یکون الذین کلمه لله.

اهتزاز باد پرچم خونین اسلام درسراسر گیتی و نابود باد استکبار جهانی درهر شکلی و  رنگی.

منبع:مركزاسنادبنيادشهيدوامورايثارگران محمودآباد/