شهید «محمود صادقی» چگونه زیست که لایق شهادت شد!

به گزارش نوید شاهد استان مرکزی،  شهید محمود صادقی در دوم تیر سال 1343 در خانواده‌ای مذهبی و انقلابی از شهرستان محلات دیده به جهان گشود. در خانواده‌ای پرجمعیت زندگی می‌کرد. پدر و مادرش بسیار مذهبی و اهل مسجد بودند و بچه‌ها را نیز به آن سفارش می‌کردند.

او از آن موقع که خود را شناخت نمازهایش را مرتب می‌خواند و با قرآن انس داشت. همیشه به همسایه‌ها احترام می‌گذاشت و نمی‌شد کسی از او ناراحت شود. در هفت‌سالگی و در سال 1350 وارد مدرسه ابتدایی شد. علاقه‌ی شدیدی به درس داشت پس از آنکه مقطع ابتدایی را پشت سر گذاشت. وقتی که وارد مقطع راهنمایی شد با پیروزی انقلاب اسلامی مصادف شد . با تاسیس بسیج، در پایگاه محل عضو شد. سعی می‌کرد تمام برنامه‌های نظامی و عقیدتی آن را شرکت کند.

با آغاز جنگ و شروع تجاوزات رژیم بعث عراق، ایشان در سن هفده سالگی از طریق بسیج به جبهه جنوب اعزام شد و با رشادت‌های فراوان و شرکت در عملیات‌های مختلف وظیفه‌ی خود را نسبت به انقلاب ادا کرد و چند ماه در جبهه خدمت کرد. بسیجی تیپ 7 ولی‌عصر(عج) در عملیات غرورآفرین فتح‌المبین شرکت کرد و در تاریخ هشتم فروردین‌ سال 1361 در غرب شوش بر اثر انفجار مین و اصابت ترکش به شکمش به درجه شهادت نائل گردید. پیکر پاکش پس از بازگشت از منطقه، در گلزار شهدای محلات به خاک سپرده شد.

فرازی از وصیت‌نامه:

اکنون که این وصیت‌نامه را می‌نویسم به این معنی نیست که خود را لایق شهادت بدانم، بلکه هنوز تا انسانیت و مومن واقعی شدن، فاصله بسیار زیادی دارم و از خداوند متعال خواهانم، اگر زنده بودنم برای اسلام فایده‌ای ندارد، جانم را بگیرد، تا شاید شهادتم (اگر خدا قبول کند) برای مکتبم ثمره‌ای داشته باشد.

پناه می‌برم به خدا از عذاب آخرت و ان‌شاءالله خدا از سر تقصیرات من بگذرد و ما را ببخشد؛ چون این مقدار عمری که از من گذشته، بیشتر آن را در گمراهی بودم و برخلاف مسیر حرکت کرده‌ام و ان‌شاءالله که خدا به همه ما توفیق دهد که راه‌مان را که باید همان خط مستقیم و خط امام باشد، به نحو احسن ادامه دهیم، تا این‌که هم خدا از ما راضی شود و هم این‌که ارواح شهدا شاد گردد و از خداوند باری‌تعالی خواهانم که ما را از سربازان امام زمان(عج) قرار دهد تا بتوانیم گذشته خود را جبران نماییم.