«روایت بی‌قراری» با اعتماد به نوقلمان نوشته شد
بتول پادام، نویسنده کتاب «روایت بی‌قراری» به خبرنگار نوید شاهد گفت: پیشنهاد و قبول این کار، تنها با لطف و نظر آقای تشکری بود. بی شک در دنیای کنونی که اکثر ناشران، با نوقلمان و کسانی که تازه وارد عرصه نویسندگی شده‌اند، شاید خیلی اعتماد و تکیه نکنند، در این مورد هم باید بگم، قبول و سفارش و ورود به دنیای نوشتن رو مدیون بزرگیِ استادم آقای سعید تشکری می‌دانم.
وی اظهار کرد: نوشتن «روایت بی قراری» را از سال 98 آغاز کردم و نگارش آن حدود 6 ماه به طول انجامید. متن این کتاب بهمن‌ماه سال 1398 به نشر ستاره‌ها ارایه شد.
پادام با اشاره به انجام مصاحبه‌ها توسط زینب آخوند، اظهار کرد: من مصاحبه‌ها را با دقت خواندم اما احساس کردم که برای نوشتن این اثر به انجام مصاحبه‌های تکمیلی نیاز دارم. با توجه به این‌که نوشتن اثر دیگری را هم در دست انجام داشتم، مصاحبه‌های تکمیلی از سوی «زهرا احسن مقدم» انجام شد.
نویسنده «روایت بی قراری» این کتاب را روایت داستانی از زندگی شهید شهید حسین محرابی دانست و افزود: این اثر بر پایه انجام مصاحبه‌های تاریخ شفاهی انجام شده است. من سعی کردم مخاطب را با سبک زندگی شهید محرابی از زبان همسرش آشنا کنم.
به گفته وی، این کتاب چهارم تیرماه 1399 هم‌زمان با روز میلاد حضرت معصومه (س) در مشهد رونمایی میشود.
پادام همچنین از نوشتن اثر دیگری با عنوان «خال هندوی» خبر داد و افزود: این کتاب مجموعه داستان کوتاه درباره شهیدان انقلاب شهر مشهد است. حقوق معنوی این اثر متعلق به حوزه هنری است اما هنوز ناشر این کتاب مشخص نیست.
وی خود را متولد سال 1362 معرفی کرد و گفت: این کتاب نخستن اثرم است که روانه بازار نشر میشود. قبلا یادداشت می‌نوشتم. اساسا نوشتن کاری هنری و ذوقی است. در دهه قبل با توجه به این‌که بچه‌ها فضای مجازی را تجربه نمی‌کردند، با کتاب انس بیشتری داشتند. علاقه من هم به نوشتن از مطالعه آثار مختلف آغاز شد. نوشتن حرفه‌‌ای را از سال 1394 و زمانی که در دوره‌های آموزش داستان‌نویسی سعید تشکری شرکت می‌کردم آغاز کردم.
پادام یادآور شد: گمان می کنم، ادبیات امروز نیاز به پل‌هایی مثل استاد تشکری هست تا راهی برای معرفی و ارائه نویسندگان جدید به دنیای نوشتن باشد؛ کسانی که به دنبال کشف و بروز استعدادهای جدید و جوان هستند. من در اطرافم، در کارگاه ها و کلاس هایی که با ایشان دارم، شاهد این روند هستم. امیدوارم این رویه برای سایر کارگاه‌ها و نویسندگان هم رخ بدهد.
