گذرى بر زندگى پاسدار شهيد على الهى چورن
دوشنبه, ۰۹ ارديبهشت ۱۳۹۸ ساعت ۱۲:۴۲
شهيد على الهى چورن فرزند عيسى در بيست وسوم خرداد 1318 در روستاى «چورن» از توابع «كجور» نوشهر به دنيا آمد.هم زمان با پوشيدن جامه پاسدارى در سال 1360، راهى جبهه غرب شد، تا ادامه دهنده مکتب سرخ حسینی باشد.
نويد شاهد مازندران: شهيد على الهى چورن فرزند عيسى در بيست وسوم خرداد 1318 در روستاى «چورن» از توابع «كجور» نوشهر به دنيا آمد. نوزادى رشد يافته از دامان پُرمهر زوجى كشاورز كه با عرق جبين، روزگار مى گذراندند.
على كودكى بيش نبود كه از سايه وجود پدر محروم شد و از آن پس، با عطوفت مادرانه قد كشيد و بزرگ شد. 22 سال بیشتر نداشت که تصمیم به ازدواج گرفت. او در سال 1340 با «عمه جان خواجه وند لاشكى» پيمان ازدواج بست كه «جهان شير، حوري، مهتاج و زينب»، ثمره هاى اين زندگى مشترك هستند.
توزيع اعلاميه و حضور در راهپيمائى هاى ضد طاغوت، از جمله فعاليت هاى سياسى اين مبارز آگاه در ايّام انقلاب به شمار مى رود. او بعد از پیروزی انقلاب نیز در سركوب تحركات منافقين فعال بود.
على که سرسپرده سید شهیدان، حضرت اباعبدالله بود و خادم همیشگی خیمه عزایش، هم زمان با پوشيدن جامه پاسدارى در سال 1360، راهى جبهه غرب شد، تا ادامه دهنده مکتب سرخ حسینی باشد. او مدت دو سال، جهت دفاع از وطن، در آنجا به سر بُرد.
در سال 1364، راهی منطقه عملياتى جنوب شد. علی در كِسوت فرماندهى نيز، خدمات ارزشمندى از خود ارائه نمود.
عمليات كربلاى 8 ، از ديگر آوردگاه هاى حضور او در منطقه عملیاتی می باشد، كه منجر به جراحت دست و پا و انتقال او به بيمارستان اهواز شد.
سرانجام علی در تاريخ 8 ارديبهشت ماه سال 1366 در منطقه ماووت، به ديدار معبود شتافت. پيكر پاكش نيز، بعد از سه ماه، در گوشه اى از گلستان شهداى «يوسف رضا» چالوس آرام گرفت.
یکی از همرزمانش نقل می کند: «شب حمله برایمان عسل آوردند. وقتی آقای چورن خواست آن را بخورد، من به او نگاه کردم و گفتم: تو فردا صبح شهید می شوی. گفت: حالا که قرار است به شهادت برسم، این عسل را به شما می دهم و خودم عسل بهشت را می خورم. صبح عملیات، بعد از گرفتن سه تپه، روی چهارمین تپه بودند که به آقای کثیری، از همرزمانمان گفت: شما برگردید. اگر بخواهید با ما بیایید، همه تان اسیر می شوید. من می روم. آقای کثیری می گفت: ما از راه دور نگاهش میکردیم. گلوله تفنگش تمام شده بود و با سنگ می جنگید. اولین گلوله که به او اصابت کرد، فقط صدای «یا زهرا» را از او شنیدیم.»
مركزاسنادبنيادشهيدوامورايثارگران/
انتهاى پيام/
نظر شما
