بسیار متین و با وقار بود
سه‌شنبه, ۲۰ تير ۱۴۰۲ ساعت ۰۹:۲۱
شهید«غلامعلی فتحی»، یکم فروردین 1341، در روستای حاجی حسینی از توابع شهرستان زابل دیده به جهان گشود. یکی از خصوصیات اخلاقیش این بود که هیچ وقت کسی را از خود نمی رنجانید و در مقابل پدر و مادرش صدایش را بلند نمی کرد، بسیار متین و با وقار بود. دهم خرداد 1362، در شوش توسط نیروهای عراقی بر اثر اصابت ترکش به پا و قطع آن شهید شد. در ادامه زندگی نامه این شهید والامقام برای علاقمندان منتشر میشود.
به گزارش نوید شاهد سیستان و بلوچستان، شهید«غلامعلی فتحی»، یکم فروردین 1341، در روستای حاجی حسینی از توابع شهرستان زابل دیده به جهان گشود. پدرش محمد، در شهربانی کار می کرد و مادرش فاطمه نام داشت. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در شهرستان زابل ادامه داد. تا پایان دوره متوسطه در رشته انسانی درس خواند و دیپلم گرفت.
به عنوان سرباز ارتش در جبهه حضور یافت. ایام فراغت خود را بیشتر صرف مطالعه و کمک به دیگران می کرد، در انجمن اسلامی نیز فعالیت داشت.
یکی از خصوصیات اخلاقیش این بود که هیچ وقت کسی را از خود نمی رنجانید و در مقابل پدر و مادرش صدایش را بلند نمی کرد، بسیار متین و با وقار بود.
دهم خرداد 1362، در شوش توسط نیروهای عراقی بر اثر اصابت ترکش به پا و قطع آن شهید شد. پیکر وی را در بهشت مصطفی شهرستان زادگاهش به خاک سپردند.
انتهای پیام/
نظر شما
