شهید سید ابوالفضل تقوی؛ شهیدی که ابوالفضل وار جنگید

او در عین نوجوانی علاوه بر خیّاطی و قالی بافی به  الکتریکی هم علاقۀ خاصّی داشت و به فوت و فن برق کشی، تعمیرات وسایل خانه مانند بخاری و غیره آشنا شده بود. در عین  حال با  اینکه سالهای اوّل تکلیف او بود قضای روزه­اش را گرفت و نمازی هم در طول زندگی از او قضا نشده بود. جوانی رشید و فعال شده بود. در مناعت طبع و بلندنظری که خاص خودش بود از تمامی افراد خانواده گوی سبقت را ربوده بود. هنگامی که فرمان امام در آموزش ناظمی دیدن صادر شد به بسیج رفت و آموزش نظامی دید و پس از شروع جنگ که آمریکای جنایتکار به کمک مزدورش صدام به جرم اینکه ما  مسلمانیم بر ما تحمیل کرد و فریاد هل من ناصر حسین زمان را شنید و برای رها ساختن وطن اسلامی به جبهه عزم سفر کرد و با بزرگ کردن شناسنامه خود به بسیج رفت و گفت تا جنگ هست من نه کار می­کنم و نه درس می­خوانم و فقط نغمه امام حسین را بر زبان داشت و ان تکن الدنیا تعد نفسه فدار ثواب الله اعلی و اقبل.

هر چند زندگی دنیا و سرگرم حیوانات خود بودن و خوردن و خوابیدن و زندگی کالانعام دور از مسئولیت و بی­تفاوت در برابر رویدادها و توجیهات ابلهانه برای آنان که به همین دنیا فکر می­کنند از جنگ بهتر است ولی دیدار خداوند در آخرت و مهمانسرای بهشتی نیکوتر است. در نامه­ای که 26/10/59 برای خانواده نوشته است می­گوید و ان تکن الابدان الموت انشئت. فقتل امرء بالسّیف فی الله افضل. حال که چنین است که مرگ حتمی است و روزی خواهیم رفت چه زیباست که در راه خدا باشد و با لباس سرخ شهادت آراسته گردیم. من هم اکنون در جبهه آبادان هستم که مزدوران عراقی همه روزه بر سر ما  خمپاره می­اندازند و ما در زیر خمپاره­ها و گلوله­های دشمن استقامت می­کنیم و تا پیروزی نهائی در اینجا می­مانیم و سنگر را رها نمی­کنیم.

ابوالفضل که نمی­توانست اسم بی­مسمی را برای خود بپسندد آموخته بود از اباالفضل که: و الله ان قطعتموا یمینیت انی احامی ابدا عن دینی. و عن امام صادق یقینی. به خدا قسم اگر دستهایم را قطع کردید ولی من برای همیشه از دین و رهبرم حمایت می­کنم و می­گفت:

آهن آبدیده را رنگ عوض نمی­کند/ چهره انقلاب را جنگ عوض نمی­کند/ بگو با منافقان به کوری دو چشمتان/ پیرو خط رهبری رنگ عوض نمی­کند

ابوالفضل مدت 55 روز در جبهه بود و به قول فرمانده­شان تیربارچی بسیار ماهری بود و در آخر در 29/11/59 در جبهه خونین شهر در حالی که شعار الله اکبر و خمینی رهبر به قول دوستانش به زبان داشت به لقاء الله شتافت و اکنون در گلزار شهیدان (شیخان) قم کنار مقبره زکریا بن آدم که یکی از علمای بزرگ شیعه است در خاک آرمیده راهش پایدار باد. هنگامی که پدرم جنازه و بدن غرقه به خون ابوالفضل را در بهشت معصومه پس از غسل می­بوسید و حمل می­کرد تنها جمله­ای که به زبانش جاری بود اینکه خدایا این قربانی را از محمد و آل محمد بپذیر و می­گفت اگر من پنجاه پسر داشته باشم و  در راه اسلام بدهم به آن افتخار می­کنم و به هیچ وجه در روحیه من اثری نخواهد گذاشت و احساس سستی نخواهم کرد بلکه قاطع­تر در برابر منافقین و ضد انقلابیون خواهم ایستاد. و مادرم زنی که به راستی می­توان گفت دنباله­رو زینب (س) دانست گاهی فرزندان را به شهادت برادران تسلی می­داد و بیانش این بود که شهادت برای ما و خانواده ما افتخار است و من موقع ولادت این فرزندان از خدا خواسته بودم که اینها سرباز امام عصر (ع) باشند و خداوند با شهادت ایشان ما را آزمایش و سربازی آنها را امضاء کرد. و با شهادت برادران ما را در ادامه و مبارزه با امپریالیسم جهان­خوار و دشمنان اسلام مصمم­تر نموده بود.

منبع: اسناد و مدارک موجود در بنیاد شهید و امور ایثارگران استان قم