خواهران مسلمان و انقلابیم، حجاب خود را حفظ کنید

به گزارش نوید شاهد سیستان و بلوچستان، شهید«نورالله غلامیان»، دهم دی ماه 1343، در شهرستان زابل دیده به جهان گشود. پدرش محمدعلی، کارگر بود و مادرش خورشید نام داشت. تا دوم ابتدایی درس خواند. برقکار بود. به عنوان پاسدار در جبهه حضور یافت. بیست و سوم اسفند ماه 1363، در اهواز بر اثر اصابت ترکش خمپاره به کتف، شهید شد. مزار او در بهشت مصطفی شهرستان زاهدان قرار دارد.

بسم الله الرحمن الرحيم

من نورالله غلامیان فرزند محمدعلی، در خط رهبر، عاشق امام زمان (عجل الله تعالى فرجه الشريف) و مجاهد في سبيل الله. برای دفاع از کشور و ملت مسلمان ایران و برای یاری دین مبین اسلام عاشقانه و داوطلبانه عازم جبهه های حق علیه باطل شدم،  تا با خون خویش درخت اسلام را آبیاری نمایم و کلید نجات مظلومان از دست ظالمان تاریخ گردم من چون مقلد و راهرو راه امام امت بودم، به فرمان الهیش لبیک گفتم و سراسیمه و با جان و دل خود را در اختیار اسلام، کشور و رهبر کبیر انقلاب قرار دادم امیدوارم با خون من و دوستانم اذهان امت مسلمان هر چه بیشتر متبلور شود و هر روزش بیش از پیش به یاری انقلاب عزیزمان بشتابند.

 من خود را لایق شهادت نمی دانم، اما اگر این فیض عظمی مرا هم در بر گرفت، چند کلامی به عنوان وصیت خدمت امت حزب الله و خانواده قهرمان خویش عرضه می دارم: من به عنوان یک خدمتگزار از امت شهید پرور کشور عزیزم ایران تقاضا می کنم همچنان که در صحنه بوده اند از این پس نیز حضورشان را حفظ کنند و لحظه ای از پا ننشینند تا دشمن مجال هیچ کاری را نداشته باشد. آنانی که توانایی جبهه رفتن را دارنــد به جبهه رفته و آنانی که این توانایی را ندارند پشت جبهه را گرم نگهدارند. از خواهران مسلمان و انقلابیم می خواهم سنگر حجاب خویش را حفظ کنند و دشمنانی را کـه می خواهند از این طریق ضربه بزنند مأیوس کنند.

سخن دیگرم با اقوام و خویشاوندانم می باشد؛ از آنها می خواهم از رفتن بچه هایشان به جبهه جلوگیری نکنند. به مادیات اهمیت کمتری داده و بیشتر معنویات را مورد توجه قرار بدهند. از پدر بزرگوارم درخواست می کنم بعد از من برادرانم را چنان تربیت نماید تا در آینده سربازانی فداکار برای اسلام و قرآن باشند. پدر جان اگر من فرزند بدی برایتان بودم شما مرا به بزرگواری خویش ببخشید و زحمات خود را بر من حلال دارید.

 مادرم تو از همه بیشتر برایم زحمت کشیدی، بیشتر بر من حق داری مادر جان من که لایق نبودم در این دنیا حق شما را ادا کنم، اما امیدوارم که شما همان طور که مرا با اخلاص عازم جبهه نمودید، همانگونه زحمت خویش را بر من حلال دارید. مادرم خواهشم از شما این است که در فراق من  ننالید و با صبرتان علاقه وافر خویش را به اسلام جلوه گر سازید. از شما می خواهم شب های جمعه بر سر مزارم بیایید، تا از وجود مبارکتان روحم شاد گردد.

 برادر بزرگوارم علی از شما تقاضا می کنم بعد من به پدر و مادر بیشتر برسی و بیشتر احوالشان را جویا باش و تا حد امکان گرفتاری های آنان را حل کن. خواهرم فاطمه از تو می خواهم زینب وار در فراقم صبر را پیشه کنی و برای من گریه و شیون ننمایی. از شما خانواده محترم درخواست می کنم، چنانچه کسی از من طلبی داشته باشد بپردازید. تا در آن دنیا خاطرم آسوده باشد. در پایان از همه دوستان و آشنایان حلالیت می طلبم و از آنان می خواهم حتی المقدور بر سر مزارم بیایند و با فاتحه روحم را شاد کنند.