فرازهايى از وصيت نامه شهيد اسماعيل زحمتكش

با سلام و درود به رهبر كبير انقلاب و امام امت و با سلام به رزمندگانى كه در جبهه هاى حق عليه باطل حماسه مى آفرينند و از خود نمونه هايى چون شهيدان و مجروحين و اسراء تقديم انقلاب ميكنند, وصيت نامه خود را شروع مى كنم اول بوسه اى با شور شوق به كف دست مادر و بوسه اى بر صورت پدر مى زنم چون كه اينان واقعا در بزرگ كردن و تربيت فرزندان خود بسيار كوشا و زحمت كشيده اند ولى اين فرزند حقيرنتوانست آنطور كه بايد به آنها خدمت كند. از مادرم مى خواهم كه از اينكه امانت خداوند را پس مى دهد هيچگونه ناراحتى نداشته باشد و از پدرم مى خواهم كه از يك رزمنده بودن دست نكشد وهمچنان به فعاليت خود ادامه دهد و از برادر بزرگم مى خواهم كه هر بدى از من ديده مرا عفو كند و در هنگام خاك كردن من مشتى خاك رويم بريزد تا مطمئن شوم از من راضى است و مرا بخشيده, از برادرم محمد نيز مى خواهم كه مرا ببخشد واز او مى خواهم همچنان به خدمت مردم و مخصوصا گروه مقاومت بپردازد و عكس مرا قاب گرفته و به عنوان يادگارى در پايگاه بزند, از خواهرنم مى خواهم كه هرگز حجاب را از سر خود دور نكنند و همچنان عروسم (برادر زنم) كه البته لازم به گفتن من نيست و از خواهرم مريم مى خواهم كه از فراغ من ناراحت نباشه و اگرهم شد با مادرم و خواهران ديگرم هر جمعه در بهشت زينبيه به ديدارم بيايند, از معصومه مى خواهم كه درخواندن درس كوشا باشد و به مادرم دلدارى دهد و از برادرم يعنى عليرضا مى خواهم كه يك رزمنده شجاع باشد و از هيچ دشمنى نترسد و بر هر مشكلات به راحتى فائق آيد و در مرگم ناراحت نباشد و همانگونه كه خود مى دانيد مرا در بهشت زينبيه بخاك سپاريد, اول يك دور مرا دور شهيدان بچرخانيد كه هر چيزى كه داريم از اين شهيدان داريم و خداوند ما را در جهان آخرت جزء اين شهيدان قرار دهد.