گذرى بر زندگى شهيد زلفعلى عليان
چهارشنبه, ۲۹ آذر ۱۳۹۶ ساعت ۲۳:۰۱
شهيد زلفعلى عليان فرزند حسين در 7 فروردين 1338 در يك خانواده كشاورز در روستاى عرب خيل از توابع سارى چشم به جهان گشود و در سال 1357 موفق به اخذ ديپلم شد. وى در 29 آذر 59 بعد از چند روز مجروحيت شديد به شهادت رسيد
از همان دوران كودكى در خانواده جلب توجه مى نمود، اينكه آخرين فرزند خانواده بشمار مى رفت، مورد لطف و محبت اعضاى خانواده مخصوصاً پدر و مادر قرار مى گرفت.
تحصيلات خود را تا پنجم ابتدايى در روستاى «لَلِه مرز» با اتمام رسانيد و سپس جهت ادامه تحصيل در مقاطع راهنمايى و متوسطه عازم شهر سارى شد. و به همراه پسر دائى خود(مصطفى اصغرى) كه با هم دوست صميمى بودند، خانه اى محقر اجاره نموده تا ادامه تحصيل نمايند.
با همه مشكلات و موانعى كه در را پيشرفت تحصيلى وى بود به يارى پروردگار متعال و با همت خود همه آنها را برداشته و سرانجام در سال 1357 موفق به اخذ ديپلم شد.
از آنجايى كه خانواده شهيد نسبت به اسلام علاقه وافرى داشتند وى هم پيرو واقعى اسلام و عاشق حسين بن على(ع) بوده و از همان اوايل نوجوانى علاقه زيادى نسبت به فراگيرى مسائل شرعى داشت و هم چنين دلباخته روحانيت اصيل و مبارز بود. روحانيتى كه هادى و راهنماى امت اسلام ميباشند.
در ماه محرم در تكيه محل فعاليت چشمگيرى داشته از جمله اينكه نوحه سرائى ميكرد. به ورزش در جهت تقويت جسم كه مقدمه روح با نشاط و شادمان است ميپرداخت. نسبت به احكام اسلام اعتقاد داشت و هيچ وقت نماز و روزه وى قضا نمى شد، حتى افراد خانواده را هم بدين امر ارشاد و راهنمايى مى نمود. جهت شرك در نماز جماعت در مساجد حضور مى يافت.
هنگاميكه امت شهيد پرور حزب ال... جهت انهدام حكومت پوسده شاهنشاهى و بر قرارى حكومت اسلامى به رهبرى امام خمينى اقدام به تظاهرات نموده بودند وى نيز همگام با امت حزب ال... فعاليت نمود. وى پيرو واقعى امام خمينى «ولى فقيه» رهبر انقلاب اسلامى آن زمان بوده و گفته ها و عملش حاكى از اين اعتقاد بود. همواره نظرات گروهك هاى منافق و كمونيستها را رد مى نمود و اعضاى آنرا از كسانى مى دانست كه سالها در فساد غوطه ور بوده و حال انگلى هستند كه مانع پيشرفت انقلاب اسلامى مى باشند.
جهت ماموريتى در شهريور ماه سال 59 به جنوب ايران رهسپار شد و در تاريخ 22 شهريور 59 در مرز ايران و عراق منطقه فكه دزفول حاضر شد و هنگاميكه صداميان كافر به جمهورى اسلامى ايران حمله نمودند وى مردانه در برابر تجاوز سربازان صدامى ايستاد و جنگيد، تا اينكه نيمه شب 24 آذر 59 هنگاميكه مشغول نگهبانى و پاسدارى بود بر اثر تركش خمپاره اى به خاك و خون غلطيد و از ناحيه كمر به شدت زخمى گرديد. از جبهه به دزفول و سپس جهت معالجه به يكى از بيمارستانهاى تهران منتقل نمودند كه معالجه مؤثر واقع نشد و سرانجام در تاريخ 29 آذر 59 بعد از سه ماه جهاد در راه خدا به درجه رفيع شهادت نائل آمد.
در تاريخ 30 آذر 59 با تشييع با شكوه مردم حزب ال... سارى و حومه در امام زاده عبدالله (ع) روستاى «لَلِه مرز» به خاك سپرده شد.
نظر شما
