با رَجَز خوانى خود به ديگران روحيه مى داد
چهارشنبه, ۲۰ دی ۱۳۹۶ ساعت ۲۳:۰۸
خاطره اى از شهيد نايب على عينى در شب عمليات كربلاى پنج به نقل از يكى از هم رزمان شهيد
نويد شاهد مازندران، معلم شهيد نايبعلى عينى فرزند جهان الله در 6 خرداد سال 1337 در روستاى خشكچال الموت تنكابن، در خانواده متوسط و مذهبى متولد شد و در سال 1358 موفق به اخذ ديپلم در رشته برق شد. سرانجام در روز 19 دى ماه 1365 در درگيرى درياچه ماهى به شهادت رسيد.
ازدواج، زندگى، جبهه، كار و خدمت، همه و همه براى رضاى خداست.
تمام اين ها بدون خدا، ارزش ندارد.
روحيه بالايى در جبهه داشت. مشكلات جنگ بر او تاثير نداشت.
در عمليات كربلاى چهار، از ام الرصاص كه بر مى گشتيم، صف طولانى رزمندگان گردان مالك اشتر به طرف رود كارون در حركت بود. قرار بود با قايق به آن ساحل آن سوى رود بروند. در ميان ستون رزمنده ها كه از عمليات بر مى گشتند، «نايب على» با فرياد رسا خود رجز خوانى مى كرد. او با سخنان پر شور خود به ديگران روحيه مى داد. با آن جثه لاغرش، آن همه مهمات و كوله ى آرپى جى را به دوش مى كشيد. با همان لهجه ى شيرين با دوستانش مزاح مى كرد.
شب عمليات كربلاى پنج، كنار كانال پرورش ماهى، وقتى از او خواستم برايم يادگارى بنويسد، توى دفترچه يادداشتم، دعاى معروف امام سجاد(ع) را نوشت:
الهى هب لى كمال الانقطاع عليك.
كتاب به مساحت آسمان/
نظر شما
