مادر شهید «مصطفی پوشیان جویباری» می‌گوید: قبل از آن که شهید به دنیا بیاید، خونریزی داشتم که به دکتر مراجعه کردم و دکتر گفت باید فرزندت را از بین ببری، ولی من قبول نکردم و گفتم شاید او فرزندی بزرگوار و شخصیت مهمی شود و من هرگز این کار را نمی‌کنم و من با توکل به خدا فرزندم را سالم به دنیا آوردم.
همرزم شهید «محمد اسماعیلی» می‌گوید: همیشه ساعت ۱۰ سخنرانی آیت الله مظاهری که درس اخلاق می‌داد را از رادیو گوش می‌داد. خواندن نماز شب و قرآن همیشه یکی از برنامه‌های شهید بود حتی بعد از عملیات در خط مقدم نماز شب می‌خواند.
برادر شهید «محمدرضا باقری عربی» می‌گوید: احترام ویژهای برای روحانیت قائل بود و روحانیت را به عنوان الگو و اسوه حرکت انقلاب، پذیرفته بود.
برادرشهید «عبدالله خوشبین ساروکلایی» می‌گوید: علاقه زیادی به شهادت داشتند. شهادت را راهی برای رسیدن به معبود و راه سعادت می‌دانست. در هنگام شهادت دوستانش همیشه دعا می‌کرد که خداوند این لیاقت را به ایشان عنایت کند.
برادرشهید «سیدمنصور دمزده» می‌گوید: نمازش ترک نمی‌شد و قرآن زیاد تلاوت می‌کرد و بیشترین توصیه ایشان به نماز اول وقت بود. ایشان در دل تابستان با این که برای کمک به مردم در کار کشاورزی از طرف جهاد می‌رفت روزه اش را نمی‌خورد و نگه می‌داشت.
برادر شهید «علیرضا غفوری» می‌گوید: در دنیای خود به هیچ کس بدهی نداشت چرا که این موضوع را به خوبی رعایت می‌کرد. توجه خاصی به برپایی نماز، قرآن و نماز جماعات و جمعه داشت و اصلاً از این برنامه‌ها دوری نمی‌کرد و نمی‌گذاشت نمازش قضا و یا ترک شود.