آن چه را که نوشتم، لحظات قبل از عملیات بوده
دوشنبه, ۲۵ دی ۱۳۹۶ ساعت ۱۶:۴۰
وصيت نامه پاسدار جاويد الاثر شهيد مصطفى تاش موسى كه لحظات قبل از شروع عمليات در سوريه نوشته شده است.
که این بار هم مرا بخشید و رحم کرد و نگذاشت جا بمانم و فقط خودش می داند که چه بر من گذشت.
و اما سال ها گذشت و بار دیگر بستری فرام شد به نام مدافعان حرم. امیدوارم لیاقت مدافع حرم را داشته باشم و به لطف خانم حضرت زینب (س) و خانم حضرت رقیه (س) محبت شان شامل حال این بنده سر تا پا تقصیر شده ب اشد و مرا جز سربازان خودشان و حریم شان قرار داده باشند و تنها چیزی که برایم مانده بود، یعنی جانم را قبول کنند و شفاعتم کنند.
خداوند را شاکرم و خوشحالم که مرگم را این گونه رقم زد و تنها خواسته من این بود و از خانواده ام می خواهم که نگران و ناراحت نباشند، زیرا می دانم که این گونه برایم بهتر است و خوشحال ترم، آنچه که در این دنیا نتوانستم برایتان انجام دهم، در آن دنیا جبران می کنم و از همسرم که همیشه مرا تحمل کرد و سنگ صبورم بود، تشکر می کنم و می خواهم مرا ببخشد و حلالم کند و از تنها دارایی های زندگی من، پسر و دختر عزیز و بهتر از جانم؛ دوستتان دارم و مطمئن باشید هستم و مرا حلال کنید، به خواسته ام احترام بگذارید که من این گونه دوست داشتم و برایتان بهترین ها را آرزو می کنم.
و ما از دوستان و اقوام و آنهایی که کم و بیش مرا می شناسند، از آنها هم می خواهم مرا ببخشند و حلالم کنند. من از مرگم راضی ام و خوشحالم، پس به جای ناراحتی، دعایم کنید تا سرباز واقعی امام زمان (عج) باشم و همه شما را به خدای بزرگ می سپارم و از همه عاجزانه می خواهم دعایم کنید. بعضی از آدمها خوب زندگی می کنند ولی خوب نمی میرند، امیدوارم خوب بمیرم.
در طی سال ها زندگی، بهترین دوران را در سپاه داشتم و بهترین دوستان را در سپاه انتخاب کردم و بهترین آدم ها در روی زمین پاسداران می باشن و امیدوارم در جمع شهدای پاسداران قرار بگیرم. و افتخار می کنم که سربازی کوچک برای حرمین خانم حضرت زینب (س) و خانم حضرت رقیه (س)اگر قبول کنند باشم و از هیچ کسی دلخوری ندارم.
اما آنچه همیشه باعث رنج من می شد این که این مسئولین، قدر مردم ایران زمین را بدانید که هر چه دارید و هستید از همین مردم مى باشد و توصیه دوم اینکه رهبر فرزانه را تنها نگذارید که این روزها می دانم که چه به او می گذرد و از خانواده ام می خواهم که هیچ وقت در هیچ زمانی خدایی ناکرده حرفی بر زبان نیاورند تا من یا کسی دلخور و رنجیده شود. قدر و منزلت خود را مثل همیشه بدانید که خداوند رحیم و بخشنده است.
من سواد چندانی ندارم، آن چه را که نوشتم، لحظات قبل از عملیات بوده و حس خوبی داشتم و آن چه دلم گفت را نوشتم. بار دیگر عرض می کنم، هر کسی بر مزارم آمده، به جای آه و ناراحتی، دعایم کند و اگر خانواده ام راضی و دوستان جایز می دانند، در صورت امکان مرا زیر پای مردم به خاک بسپارند. همه شما را به خدای بزرگ می سپارم و آرزو می کنم همیشه سلامت و خشنود کنار خانواده باشید و سربلند.
نويد شاهد مازندران/
نظر شما
