دانشگاهى كه مدركش شهادت بود
دوشنبه, ۰۱ مرداد ۱۳۹۷ ساعت ۱۱:۳۸
در سال 66 در رشته علوم گياهى دانشگاه اروميه قبول مى شود ولى از نام نويسى در آنجا منصرف مى گردد. چرا كه او دانشگاهى وسيعتر و بزرگتر از آن را برگزيده بود، دانشگاهى كه مدركش شهادت بود كه نصيب هر كسى نمى گردد.
نويد شاهد مازندران در سالروز شهادت دانشجوى بسيجى شهيد جعفر رضايى مرورى دارد بر زندگى نامه اين شهيد كه در ادامه به آن مى پردازد؛
شهيد جعفر رضايى فرزند رضاعلى در سوم خرداد ماه سال 1346 در خانواده اى مستضعف و معتقد و مومن در روستاى دازميركنده سارى چشم به جهان گشود. از همان اوايل كودكى با اعتقاد محكم به دين مبين اسلام رشد پيدا كرد. دوران ابتدايى را تحصيل مى كرد كه آن زمان، كه بچه هاى مذهبى از روستاهاى مجاور به منزل ايشان مى آمدند و نوار سخنرانى امام (ره) و ديگر مبارزين را گوش مى دادند با مبارزه عليه رژيم ستمشاهى آشنا گشت. تابستان و پاييز سال 57 تنها كودكى بود كه همراه برادران و خانواده در تظاهرات عليه حكومت شاهنشاهى شركت مى كرد. كلاس پنجم بود كه انقلاب شكوهمند اسلامى برهبرى امام خمينى(ره) به پيروزى رسيد. بعد از پيروزى انقلاب، فعاليتها و تلاشهاى اين نوجوان، جهت تثبيت و پيشرفت انقلاب اسلامى مضاعف گرديد. همچون تشويق و ترغيب همسالان و دوستان جهت حضور هر چه بيشتر در مسجد اين پايگاه مستحكم انقلاب، فعال نمودن كتابخانه مسجد، خردسال ترين عضو ثابت انجمن اسلامى محله و بالاخره از موسسين پايگاه مقاومت روستا بود.
بعد از اتمام دوره راهنمايى در روستاى خود، جهت ادامه تحصيلات به سارى رفته و در رشته علوم تجربى درسش را در دبيرستان 17 شهريور ادامه داد. در سالهاى اول دوره متوسطه بود كه بهمراه دوستش راهى جبهه مى شود و تا زمان شهادتش بيش از ده بار جبهه هاى جنگ وجودش را لمس مى كند.
همزمان حضور در جبهه به تحصلاتش ادامه داده و در خرداد ماه سال 65 موفق به اخذ ديپلم مى گردد و همان سال در مركز تربيت معلم دكتر شريعتى سارى قبول شده و ادامه تحصيل مى دهد. در سال 66 در رشته علوم گياهى دانشگاه اروميه قبول مى شود ولى از نام نويسى در آنجا منصرف مى گردد. چرا كه او دانشگاهى وسيعتر و بزرگتر از آن را برگزيده بود، دانشگاهى كه مدركش شهادت بود كه نصيب هر كسى نمى گردد. بالاخره پس از حضورى مستمر در جبهه در مورخه 31 تيرماه 67 در تك عراق به شلمچه در اين منطقه نتيجه زحماتش را مى گيرد و به لقاء پروردگارش مى پيوندد.
پيكر مطهرش سالها در خاكهاى گرم خوزستان باقى مى ماند تا اينكه در بهمن ماه سال 1374 تربت پاكش بهمراه قطعه هايى از استخوان مطهرش و پلاك به آغوش گرم خانواده بازگردانده مى شود.
مركزاسنادبنيادشهيدوامورايثارگران/
انتهاى پيام/
نظر شما
