من باید به جبهه بروم و راه کربلا را باز کنم
يکشنبه, ۰۵ اسفند ۱۳۹۷ ساعت ۱۴:۱۸
شهيد خليل اسماعيلى فرزند عبدالله در تاريخ پنجم آذرماه سال 1344 در محمودآباد چشم به جهان گشود. وى تحصيلات خود را تا مقطع دبیرستان، در رشته ادبیات ادامه داد. خلیل که به جبهه، عشق و علاقه بسیار داشت، همیشه از روی مزاح، به خانواده‌اش می‌گفت: «من باید به جبهه بروم و راه کربلا را باز کنم؛ بعد بیایم شما را به دوش بگیرم و به کربلا ببرم.»
نويد شاهد مازندران: شهيد خليل اسماعيلى فرزند عبدالله در تاريخ پنجم آذرماه سال 1344 در روستاى ملاكلا محمودآباد چشم به جهان گشود. دوران ابتدائی خلیل، در مدرسه «شهید ذکریا طهماسبی» فعلی زادگاهش «ملاکلا» سپری شد. سپس، با اتمام مقطع راهنمایی، با ورود به دوره دبیرستان، در رشته ادبیات فارغ التحصیل شد. صلۀ رحم، سعۀ صدر، اخلاق نیکو، امانت داری، و حیا و وقار، از خصوصیات شخصیتی او بود.
این فرزند نیک سیرت که پیوسته در انجام واجبات و ترک محرمات، کوشا بود، نماز شبش ترک نمی‌شد. انس و علاقه‌اش به قرآن نیز، بسیار زیاد بود و اکثر اوقات، در دعای کمیل و توسل شرکت می کرد.
هم زمان با شروع انقلاب و زبانه کشیدن آتش خشم انقلابیون نسبت به رژیم طاغوت، ویژگی‌های یک نوجوان انقلابی در وجودش متبلور شد. او که دوستدار امام خمینی و پیرو خط رهبری و ولایت پذیری ایشان بود، همگام با دیگران، در تظاهرات و تکثیر و توزیع اعلامیه‌های حضرت امام، شرکت داشت.
در اوایل 1360 به عضویت بسیج در آمد. در سال 1361 نیز، لباس پاسداری را به تن کرد و سپس، به میدان‌های نبرد شتافت.
خلیل که به جبهه، عشق و علاقه بسیار داشت، همیشه از روی مزاح، به خانواده‌اش می‌گفت: «من باید به جبهه بروم و راه کربلا را باز کنم؛ بعد بیایم شما را به دوش بگیرم و به کربلا ببرم.»
سرانجام خليل در تاریخ 5 اسفند 1362 در مرحله اول عملیات والفجر6 در منطقه دهلران، به درجه شهادت نائل گشت و پیکر پاکش، بعد از نُه سال انتظار به میهن برگشت و سپس، در گوشه ای از گلزار شهدای زادگاهش آرام گرفت.
مركزاسنادبنيادشهيدوامورايثارگران/
انتهاى پيام/
نظر شما
