بعد از مرگم چطور بگویم که من یک ایرانی بودم
چهارشنبه, ۱۵ اسفند ۱۳۹۷ ساعت ۱۲:۱۸
شهيد محمدحسين زارعى فرزند محمد در دومین روز از آذرماه سال 1342، در روستای «نجف» فیروزکوه، از پدر و مادری کشاورز، به نام های «محمد و شیرین» به دنیا آمد. یکی از آرزوهای بزرگش، دیدار امام خمینی بود. می‌گفت: «بعد از مرگم چطور بگویم که من یک ایرانی بودم، در حالی که هنوز به دیدار امام نرفتم»
نويد شاهد مازندران: شهيد محمدحسين زارعى فرزند محمد در دومین روز از آذرماه سال 1342، در روستای «نجف» فیروزکوه، از پدر و مادری کشاورز، به نام های «محمد و شیرین» به دنیا آمد.
دوران شیرین کودکی اش را در زادگاهش سپری کرد. سپس از سال 1348، به همراه خانواده، به فریدونکنار مهاجرت کرد و آنجا را برای سکونت انتخاب کردند. محمدحسین وقتی به سن مدرسه رسید، در سنگر علم و دانش مشغول به تحصیل شد. دوران ابتدائی را در دبستان «شهید اسدی» فعلی و راهنمائی را در مدرسه «مهدیه» گذراند.
محمدحسین از کودکی به خواندن قرآن علاقه داشت و از همان دوران هم، به نماز خواندن روی آورد. زمان فراغت، کمک کار خانواده بود. علاوه بر آن، با مهارتی که در رشته برق داشت، به طور رایگان به دیگران کمک می کرد.
در ایام انقلاب، سن کمی داشت؛ اما بعد از پیروزی نهضت اسلامی، به عضویت بسیج در آمد و با گشت‌های شبانه و ایست‌های بازرسی، فعالیتش را از سر گرفت. او مخالف سرسخت گروه‌های سیاسی معاند نظام بود و در تظاهرات و درگیری‌های سال 1360 آمل حضور داشت.
محمدحسین، مدتی بعد لباس سبز پاسداری را بر تن کرد. مدتی چند، محافظ امام جمعه فریدونکنار و فیروزکوه بود.
در علاقه محمدحسین به شخصیت امام خمینی، همین بس که همواره به سخنان ایشان گوش می داد و پیرو خط رهبری شان بود. یکی از آرزوهای بزرگش، دیدار امام خمینی بود. می‌گفت: «بعد از مرگم چطور بگویم که من یک ایرانی بودم، در حالی که هنوز به دیدار امام نرفتم؟! چطور پیش حضرت فاطمه(س) و امام حسین(ع) پاسخگو باشم؟»
شیپور جنگ که نواخته شد، به یاری برادران رزمنده‌اش شتافت. او یکبار مجروح شد. به همین خاطر، به مدت یک ماه در بیمارستان بستری شد، ولی هرگز خانواده را مطلع نکرد.
محمدحسین در خصوص شهادت، به مادرش می‌گفت: «تو چه اشک بریزی، چه نریزی، من شهید می‌شوم. اگر شهید شدم، طوری رفتار نکن که مردم تصور کنند، چون پسرت شهید شده، این گونه رفتار می کنی.»
و سرانجام جزیره مجنون در پانزدهمین طلوع اسفند 1362، نظاره گر رشادت‌های این شیرمرد مازندرانی در نوشیدن شربت شهادتش بود تا به ضیافت حق بشتابد.
آرامگاه «معصوم زاده» فریدونکنار، اینک سال‌هاست که میعادگاه «معصومه» با همسر شهیدش است.
مركزاسنادبنيادشهيدوامورايثارگران/
انتهاى پيام/
نظر شما
