اولين هديه انقلاب
اولين هديه انقلاب
اولين حركت انقلابي مردم كرمانشاه قبل از پيروزي انقلاب، با شهادت يكي از ائمة معصومين(ع) مصادف شده بود. مبارزين و متديّنين كرمانشاه، يكي از سخنرانان قم را كه تعلق خاطري هم به امام داشت، براي سخنراني در مسجد معتضدي كرمانشاه دعوت كردند. سخنراني در عصر جمعه برگزار شد و سخنران هم در منبر در مورد نقش امامت و رهبري در جامعه اسلامي، صحبت‌هاي زيبا و هدف‌مندي كرد. مسجد مملو از جمعيت بود و پاسبان‌ها هم مسجد را احاطه كرده بودند. من، كشوري وسهليان هم در بين جمعيت بوديم. پس از پايان سخنراني، مردم با شعار «درود بر خميني» از مسجد خارج شدند و در خيابان راه افتادند. در اين ميان مشت و لگد و باتوم پاسبان‌ها بود كه به سر و صورت و بدن مردم انقلابي فرود مي‌آمد. من و احمد هم از اين خوان پرنعمت بي‌‌بهره نمانديم. يك مشت زير چشم من و يك باتوم هم به دست احمد خورد و ساعتش شكست. اين اولين هديه‌اي بود كه ما از انقلاب گرفتيم. وقتي به خانه آمديم، او دست باتوم خورده‌اش را مي‌بوسيد و مي‌گفت:« الحمدلله كه ما هم در اين انقلاب سهيم شديم و باتومي خورديم. عجب لذتي دارد باتوم خوردن در راه اسلام و انقلاب.»[1]
منبع: کتاب چاي آخر. صفحه 62
