با دیدن چهره سوخته‌اش، ما هم سوختیم
تخریب‌چی جوان
به گزارش نوید شاهد سمنان؛ در روزگارانی نه چندان دور از انقلاب هجدهم آبان ۱۳۴۲ در خانه علی‌اصغر، سومین بچه‌اش در سمنان پا به عرصه دنیا گذاشت. نامش عباس بود.
شهید عباس باغبان با خوردن شیر پاک و لقمه حلال بزرگ شد. به مدرسه راه پیدا کرد. با تحصیل در مدارس صادقیه، آیت‌الله کاشانی و هفتم تیر دیپلمش را گرفت. قبل از این که درسش تمام شود، در بسیج ثبت نام کرد و همراه دوستانش عازم جبهه جنوب شد. در راه به ثمر نشستن انقلاب با حضور در راهپیمایی‌ها و تظاهرات سهم داشت.
تا وقت قانونی سربازی یک سال مهلت داشت. ترجیح داد داوطلب به خدمت سربازی برود. بر حسب اتفاق و تقسیم سرباز در یگان‌ها به لشکر بیست و هشت سنندج معرفی و در گردان مهندسی، گروهان تخریب به عنوان تخریب‌چی مشغول به خدمت شد.
با دیدن چهره سوخته‌اش، ما هم سوختیم
در عملیات والفجر چهار در منطقه پنجوین عراق در مأموریت خنثی‌سازی مین و باز کردن معبر برای رزمندگان شرکت کرد. بر اثر انفجار مین همزمان با اذان ظهر روز دهم آبان سال ۱۳۶۲ به شهادت رسید. پس از تشییع باشکوه در گلزار شهدای سمنان در کنار امامزاده یحیی (ع) و دیگر هم‌رزمانش آرام گرفت.
مادر عباس نقل می‌کند: «روز تشییع جنازه‌اش در سپاه، همه مردم آمده‌بودند. دور تابوت را خالی کردند تا ما او را ببینیم. خودم را روی تابوت انداختم و صورتش را بوسیدم. نصف صورتش سوخته‌بود و نمی‌خواستند ما ببینیم. خواستیم تا قسمت بسته‌شده صورت را باز کنند. با اصرار ما آن قسمت را هم باز کردند. با دیدن چهره سوخته‌اش، ما هم سوختیم.»
منبع: کتاب فرهنگ‌نامه شهدای استان سمنان-شهرستان سمنان/ نشر زمزم-هدایت
