با قرآن، این سرچشمه لایزال حق مانوس بود
به گزارش نوید شاهد مازندران، شهید ابراهیم رحیمی‌خواجه دهم شهریور ۱۳۴۳، در روستای خواجه کلا تابعه شهرستان سوادکوه به دنیا آمد. پدرش اسدالله و مادرش طوطی نام داشت. تا اول متوسطه درس خواند. پاسدار بود. سال ۱۳۶۱ ازدواج کرد و صاحب یک پسر و یک دختر شد. بیستم خرداد ۱۳۶۵، در روستای آزادمهر سوادکوه بر اثر انفجار سهوی مواد منفجره به شهادت رسید. پیکرش در گلزار شهدای روستای چالی تابعه شهرستان زادگاهش به خاک سپرده شد.
دوران کودکی
در سال ۱۳۴۳ در روستای «خواجه‌کلا» در خانواده‌ای کشاورز و متدیّن چشم به هستی گشود؛ اولین ثمره زندگی «اسدالله و طوطی» که وجودش مایه آرامش پدر و قرار قلب مادر بود.
«ابراهیم» دانش‌آموز مقطع متوسطه در دبیرستان «طالقانی» فعلی شیرگاه بود که به علت مشکلات اقتصادی آن زمان، از ادامه درس خواندن باز ماند.
با قرآن، این سرچشمه لایزال حق مانوس بود
او که پرورش‌یافته یک تربیت دینی بود، همواره در ادای واجبات و مستحبات اهتمامی خاص داشت و از محرمات اجتناب می‌کرد. با قرآن، این سرچشمه لایزال حق نیز مانوس بود و در عمل به فرامین آن کوشا.
در بیان اوصاف اخلاقی این فرزند نیک‌سیرت، همین بس که در برابر والدین، نهایت ادب و تواضع را به خرج می‌داد و پیوسته در همه امور، رضایت آنان را مد نظر داشت. علاوه بر آن، به سبب خوش‌روئی و ملاطفت با دیگران، از محبوبیتی ویژه در بین‌شان بهره‌مند بود.
شور انقلاب که به‌پا شد، ابراهیم نیز به انبوه انقلابیون پیوست. او با توزیع اعلامیه‌های امام خمینی (ره)، تمام همتش را در بیداری افکار و اذهان عمومی نسبت به ماهیت شوم حکومت طاغوت به کار بست.
عضویت در بسیج
با تشکیل بسیج، به عضویت این نهاد در آمد و فعالیّت‌هایش را در راستای حراست از دستاورد‌های انقلاب در زمینه فرهنگی تحقق بخشید. ابراهیم مدّتی بعد به عضویت سپاه پاسداران در آمد و خدمات بی‌شائبه‌ای را در این کِسوت از خود ارائه داد.
نحوه شهادت
او در سال ۱۳۶۱، «زهرا یوسف‌زاده» را به همسری اختیار کرد، که «مرضیه و هادی» ماحصل این زندگی مشترک هستند.
ابراهیم در طول دوران دفاع مقدس، دو بار به جبهه عزیمت کرد؛ ابتدا از بیست و دوم مهرماه ۱۳۶۲ به عنوان نیروی عملیاتی راهی مریوان شد. سپس در چهاردهم آبان ۱۳۶۳ در کِسوت سکّاندار، در منطقه جنوب حضور یافت.
ناگفته نماند که حضور او در عملیات بدر، منجر به جراحتش شد.
در نهایت، ابراهیم در بیست و دوم خرداد ۱۳۶۵ در اثر انفجار مهمّات، حین آموزش در پایگاه سوادکوه، دچار سوختگی کامل بدن شد و به شهادت رسید. پیکر مطهرش نیز سه روز بعد، با بدرقه اهالی سوادکوه، در گلزار شهدای «امام‌زاده حمزه‌چالی» به خاک آرمید.
انتهای پیام/
