برگی از زندگی شهید «مجتبی رضایی»
به گزارش نوید شاهد استان مرکزی، شهید «مجتبی رضایی» همیشه در آرزوی شهادت بود. هرگاه به جبهه می‌رفت و در عملیاتی حضور می‌جست، آن را مطلع الفجری برای جاودانگی خود می‌دانست. با اعتقادی راسخ زندگی را به کرانه‌های زیبای دوستی، مهربانی، صفا و صمیمیت پیوند داده بود و از کودکی رابطه عاطفی عمیقی با اطرافیان خود داشت. این سلوک کوتاه‌ترین راهی بود که او را به کمالات الهی و سعادت حقیقی رهنمون کرد.
او در بیستم آذرماه سال ۱۳۴۱ از خانواده‌ای ساوجی در تهران چشم هستی بین به عالم هستی گشود. در دامان پرمهر و محبت پدر و مادری معتقد و متقی پرورش یافت. در هفت‌سالگی به مدرسه رفت و تحصیلات خود را تا پنجم ابتدایی ادامه داد و از کودکی با کار و تلاش خو گرفت و امرار معاش کرد و اهمیت به نماز اول وقت، احترام به پدر و مادر از ویژگی‌های شهید مجتبی رضایی بود.
در پیروزی انقلاب نقش ارزنده‌ای ایفا کرد و سپس با دل و جان به پاسداری از دستاورد‌های انقلاب پرداخت. با آغاز تجاوز دشمنان به خاک میهن اسلامی، او سراپا آماده دفاع از انقلاب شد و بسیج مدرسه عشق او بود که در نخستین روز‌های تشکیل به جمع مردان نیک‌اندیش آن پیوست.
در دوران دفاع مقدس حضور در صف غوغاگران معرکه، آنان که برگ‌های تاریخ را با خون سرخ و پاک خویش نگاشتند بر خود فرض کرده بود و با درایت و آگاهی در کنار رزمندگان اسلام در لشکر 27 محمد رسول‌الله(ص) جانفشانی کرد. سرانجام پس از آن همه جهاد مقدس در عملیات والفجر مقدماتی در نوزدهم بهمن سال ۱۳۶۱ به عهد معهود وفا نمود و به آرزوی دیرینه خود که همان شهادت بود، نائل آمد.
پیکر پاکش قریب ۱۶ سال منطقه غرب کربلای ایران را نور افشانی نمود و سرانجام پیکر پاک و مطهر وی به وسیله پلاک شناسایی و در دهم شهریور سال ۱۳۷۷ بر روی دستان با محبت امت حزب‌الله و شهید پرور تشییع و در جوار تربت معطر شهیدان شهر ساوه به خاک سپردند.
منبع: اداره هنری، اسناد و انتشارات بنیاد شهید و امور ایثارگران استان مرکزی
