پدر شهید «حسین حمیدی‌فر» نقل می‌کند: «نگاهش که کردم دلم لرزید. می‌خواستم بگویم: قربون قد و بالات باباجون! چقدر نورانی شدی»، اما حرفم را نیامده قورت دادم. حسرت خوردم که باید تمام احساسم را در خودم فرو ببرم. گفت: می‌خواستم باهاتون خداحافظی کنم. پرسیدم: حالا کی بر می‌گردی؟ گفت: با خداست.»

به گزارش نوید شاهد سمنان، «شهید حسین حمیدی‌فر» بیست و هشتم اسفندماه ۱۳۴۶ در شهرستان سمنان متولد شد. هم‌زمان با تحصیل در فعالیت‌های انقلابی نیز شرکت داشت. به خواندن کتاب‌هایی در زمینه الکترونیک علاقه نشان می‌داد، طوری که هم اکنون دستگاه‌هایی ساده از ابتکاراتش باقی مانده است.

چهره نورانی‌اش دلم را لرزاند

چهره نورانی

پدر حسین نقل می‌کند: «نگاهش که کردم دلم لرزید. می‌خواستم بگویم: قربون قد و بالات باباجون! چقدر نورانی شدی»، اما حرفم را نیامده قورت دادم. حسرت خوردم که باید تمام احساسم را در خودم فرو ببرم. فقط گفتم: حسین‌جان! چی شده اومدی اینجا؟ گفت: می‌خواستم باهاتون خداحافظی کنم. گفتن شما اومدین درمانگاه. پرسیدم: حالا کی بر می‌گردی؟ گفت: با خداست. چند روز بعد خبر شهادت حسین را برایمان آوردند.»

در پانزده سالگی داوطلبانه عازم جبهه شد و از ناحیه‌ کمر مورد اصابت ترکش قرار گرفت. پس از بهبودی همچنان در جبهه حضور یافت. در هجده سالگی به خدمت سربازی فرا خوانده شد. هنوز دو ماه از اعزامش در منطقه ماؤوت نگذشته بود که با اصابت ترکش خمپاره در سی‌ام اسفندماه ۱۳۶۶ به شهادت رسید.

 

انتهای متن/

برچسب ها
نام:
ایمیل:
* نظر:
مطالب برگزیده استان ها
عکس
تازه های نشر
اخبار برگزیده