رفتند تا ما بمانيم و درامنيت زندگى كنيم; زندگى نامه شهيد والامقام مجيد دوزورى

پدر و مادرش نام مجيد را كه پسوند كلام خداست بر او نهادند شايد بر آنها الهام شده بود كه اين جوان از بهترينهاى آن روستا و اقوام خواهد بود و براى هميشه نام مقدسش براى قرنها به يادگار خواهد ماند.

شهيد بزرگوار از همان دوران نوجوانى بسيار با هوش و زرنگ بود و دوران ابتدايى را به علت نداشتن مدرسه در زادگاهش مسافت زيادى را طى مى نمود و در روستاى شيخ محله به تحصيل مى پرداخت و هر روز اين مسافت را طى مى كرد و به منزل بر مى گشت و در كارهاى كشاورزى و دامپرورى دو شادوش خانواده اش بود و به آنها كمك مى كرد.

شهيد گرانقدر بعلت مشكلات مالى خانواده تا اول راهنمايى تحصيل كرد و ترك تحصيل نمود و به تهران مهاجرت كرده و در يك مغازه نقاشى ماشين مشغول به كار شد. بعلت هوش بالاى كه داشت در كمتر از دو سال كارگرى يك مغازه نقاشى اجاره كرد و چند نوجوان بيكار را مشغول به كار نمود و بعنوان يك استاد نقاش مشغول امرار معاش بود. هنگام شور و ذوق استاد كاريش با جنگ تحميلى عراق عليه ايران مصادف بود از آنجايى كه فردى معتقد و ميهن پرست بود براى زنده نگهداشتن دين اسلام و ميهن عزيزش ايران به فرمان بزرگ پرچمدار اسلام حضرت امام خمينى (ره) لباس مقدس سربازى را پوشيد و بعد از آموزش اوليه با فداكارى و از خود گذشتگى آماده جنگ و نبرد با دشمن متجاوز شد.

شهيد والامقام بعد از اينكه آماده براى دفاع از ارزشهاى اسلامى و عزيز ما بود به خانواده گرانقدرش فرمود: من 4 ماه و 10 روز ديگر شهيد مى شوم كه بعد از اين زمان وعده حق تحقيق يافت و روح بلندش به سوى خداى بزرگ به پرواز در آمد و منطقه عملياتى سر پل ذهاب نام شهيدى ديگر را برليست شهدا و افتخاراتش اضافه نمود، آرى شهداى عزيز فداكار و از خود گذشته بودند آنها رفتند تا ما بمانيم و در امنيت زندگى كنيم. پس وظيفه ماست كه پيرو راه آنان باشيم.

مركز اسناد بنياد شهيد و امورايثارگران