تك تير اندازى كه فرمانده گروهان شد؛ شهيد سيد مصطفى هاشمى
سه‌شنبه, ۱۳ فروردين ۱۳۹۸ ساعت ۱۷:۴۰
شهيد سيد مصطفى هاشمى فرزند ميرقلى در تاريخ دهم بهمن1347 از خانواده اى كشاورز در روستاى «رمنت» بابل چشم به جهان گشود. در سال 63 در کسوت تک تیرانداز و مسئول دسته گردان جندالله راهى جبهه مریوان شد. در اسفند 1366 نیز، در کسوت فرمانده گروهان در جبهه حضور یافت.
نويد شاهد مازندران: شهيد سيد مصطفى هاشمى در تاريخ دهم بهمن1347 از خانواده اى كشاورز در روستاى «رمنت» بابل چشم به جهان گشود. پدرش «میرقلى» با داشتن پنج فرزند و مشكلات اقتصادى، هرگز سعى نكرد لقمه اى حرام بر سر سفره اش ببرد. او از صبح تا غروب روى زمين كار مى كرد تا بتواند از پس مخارج خانواده بربيايد.
سيد مصطفى با محبت مادرانه «زینب» قد کشید؛ تا اینکه در هفت سالگی به دبستان «على اصغر» راه یافت. او با اتمام سال اول راهنمايى، به خاطر علاقه شديد به فراگيرى علوم دينى، وارد حوزه علميه شد و در حوزه هاى علميه صدر، فيضيه مازندران و رستم كلاى بهشهر، تا سال 65 از استادان اين حوزه كسب علم كرد.
او به دلیل تربیت دینی والدینش، در ادای واجبات و مستحبات مى کوشید و از انجام محرمات دوری می کرد. با قرآن، این منبع نور و رحمت نیز مانوس بود و در عمل به آن، کوشا. علاوه بر آن، با الگوپذیری از سیره اهل بیت(ع)، به خصوص حضرت زهرا(س)، همواره در پی کسب کمال معنوی و انسانی بود.
در بیان خلق و خوی او، باید گفت که در ادب و تواضع نسبت به والدین، زبانزد بود و در اطاعت پذیری از آنان، پیشتاز. با دیگران نیز، در نهایت ملاطفت و گشاده رویی رفتار می کرد و نزدشان از محبوبیتی خاص برخوردار بود.
پس از انقلاب، سید مصطفی در درگيرى با منافقان حضورى چشمگير داشت و حتى يكبار به ضرب چاقوى يكى از آن‌ها زخمى شد.
او در سال 63 در کسوت تک تیرانداز و مسئول دسته گردان جندالله راهى جبهه مریوان شد.
مادرش با رفتن او به منطقه مخالف بود و بى تابى مى كرد؛ اما سید مصطفی دلش را به دست آورد و او را برای رفتن خودش راضی کرد.
سید مصطفی در طول مدت حضورش در میدان نبرد، سه بار مجروح شده، در بيمارستان هاى تهران و اهواز و مشهد بسترى گشت.
در كارنامه افتخاراتش، عمليات هاى كربلاى 4 و والفجر 8 می درخشد.
او در 9 شهریور 1365 به عضویت سپاه درآمد و به عنوان مسئول گشت و شناسائی در واحد اطلاعات ـ عملیات مشغول خدمت شد.
در اسفند 1366 نیز، در کسوت فرمانده گروهان در جبهه حضور یافت.
سید مصطفی هر دفعه كه از جبهه برمى گشت، به خاطر اهميتى كه به صله رحم مى داد، به منزل دوستان و آشنايان مى رفت و در مراسم شهدا شركت كرده، در فراق شان شعر مى سرود و مداحى مى كرد.
سرانجام سيد مصطفى در 13 فروردين 1367 مصادف با تولد امام زمان(عج)، طی عمليات والفجر 10 در خرمال عراق بر اثر تركش خمپاره به آرزوى ديرينه اش رسيد و به نداى حق لبيك گفت. پيكر پاكش نیز در آرامگاه «معتمدى» بابل آرام گرفت.
انتهای پیام/
نظر شما
