سرباز كوچك اسلام

به گزارش نويد شاهد مازندران، شهيد قدير باقرى قلعه سرى يكم فروردين 1342 در شهرستان نكا به دنيا آمد. پدرش بهرام و مادرش ربابه نام داشت. تا پايان دوره راهنمايى درس خواند. ازدواج كرد و صاحب يك دختر شد. به عنوان پاسدار در جبهه حضور يافت. هجدهم ارديبهشت 1363 در جاده چالوس هنگام عزيمت به جبهه بر اثر سانحه تصادف به شهادت رسيد.

متن وصیت نامه شهيد:
بسم الله الرحمن الرحيم
«الَّذينَ هاجَروا في سَبيلِ اللهِ ثُمبَ قُتِلوا اَو ساتَوُا الير رَحمَتَهُم الله رِزقاً حَسَناً»
آنانكه در راه رضاى خدا از وطن خود هجرت گزيده و در اين راه كشته شدند يا مرگ شان فرا رسيد، البته خدا رزق و روزى نيكويى نصيب شان مى گرداند. (آيه 58 سوره حج)

با درود و سلام بر رهبر انقلاب اسلامى و بر خون شهيدان و بر مولاى مان على و سالار شهيدان امام حسين و درود بر هفتاد و دو شهيد نينوا كه پرچم شهامت و شهادت را پيشتاز بودند.

من سرباز كوچك اسلام به فرمان امام وظيفه خود دانستم كه به ميهن و مردم ام كمك كنم تا در اين دنيا و آخرت پيش سرور و سالارم حسين، روسياه نباشم و در جبهه هاى نبرد به وظيفه خود عمل نمايم و اميدوارم در اين راه كه براى خدا و رهبرم رضاى قلب خود انجام مى دهم، موفق باشم و اميدوارم همچون شهدا از درياى رحمت پروردگار برخوردار شوم تا از موهبت الهى به درجه رفيع شهادت نايل شوم و به فرمان امام حسين زمان به سوى جبهه ها مى روم تا از كربلاى جبهه ها به كربلاى نينوا برسم و در اين راه از جان و مال و خانواده ام چشم پوشيده ام.

از مردم عزيز و هم شهرى ام ميخواهم مرا حلال كنند و كوتاهى از من ديدند، به بزرگوارى خود ببخشند و از اقوام و آشنايانم مى خواهم كه اگر اشتباهى از من رخ داد، عذرخواهى مرا بپذيرند و از پدر و خواهرانم مى خواهم صبور باشند و از همسرم و فرزندم مراقبت كنند و هميشه در سنگر اسلام حضور داشته باشند و در آخر از همسرم مى خواهم كه پاسدار حريم عصمت و طهارت باشد و فرزندم را از جبهه ى زندگى سربلند بيرون آورد و به او درس عشق به پروردگار را بياموزد.

از فرزندى كه در آينده خواهم داشت، مى خواهم اگر من برنگشتم، درس هايش را بخواند تا هميشه دشمنان بدانند ما به آن ها محتاج نيستيم و دست شان از ميهن كوتاه باشد.
خدايا به من باطنى آرام عطا كن تا هميشه در پرده پاسدارى از دينم حضور داشته باشم.

«اِلا وَاَربي المَوت اِلّا سَعادةِ والاحيوةِ مَعَ العالمين اِلابرماًَ»

من بنده عاصى ام رضاى تو كجاست تاريك دلم نور رضاى تو كجاست
پيوسته دلم دم از رضاى تو جان در تن من، نفس براى تو زند
گر بر سر خاك من گياهى رويد از هر برگى بوى رضاى تو زند
هر روز من از روز پيش ياد كنم بر دار گنه هزار فرياد كنم
از سه كس گناه خود شوم غمگين باز از رحمت او خاطر خود شاد كنم
آن كس كه تو را شناخت جان را چه كند فرزند و عيال و خانمان را چه كند
ديوانه كسي هر دو جهانش بخشي ديوانه ى تو هر دو جهان را چه كند
يا رب دل پاك و جان آگاهم ده آه شب و گريه ى سحرگاهم ده
در راه خود اول ز خودم بى خود كن بى خود چو شدم، ز خود به خود راهم ده
«والسلام»
قدير باقرى قلعه سرى 24 اسفند 1362

منبع:مركزاسنادبنيادشهيدوامورايثارگران/

انتهاى پيام/