لبخند شما در عزای من مشت کوبنده‌ای است بر دهان منافقین
به گزارش نوید شاهد مازندران، شهید «محمد برخور» پانزدهم فروردین ۱۳۴۵، در شهرستان آمل دیده به جهان گشود. پدرش رضا و مادرش طاهره نام داشت. تا پایان دوره ابتدایی درس خواند. به عنوان سرباز سپاه در جبهه حضور یافت. بیست و دوم تیرماه ۱۳۶۶، در شلمچه بر اثر اصابت ترکش به پشت، شهید شد. مزار او در گلزار شهدای عالی کلا شهرستان زادگاهش واقع است.
فرازی از وصیت نامه شهید «محمد برخور»:
با عرض ادب به پیشگاه مقدس امام زمان (عج) و نائب بر حق‌اش، رهبر کبیر انقلاب اسلامی، امام خمینی و درود بر ارواح پرفتوح شهیدان صدر اسلام تا انقلاب اسلامی و جنگ تحمیلی و با سلام و درود بر معلولین و مجروحین و امت شهیدپرور و با سلام به پدر و مادر بزرگوارم که حق زیادی بر گردن این بنده حقیر دارند.
گوش به فرمان امام امت باشید
لازم دانستم مطالبی را متذکر شوم چرا که شاید بنده هم لیاقت شهادت و جان دادن در راه خدا پیدا کردم.ای امت شهیدپرور و همیشه در صحنه که با کمک های بی دریغ خود، جبهه ها را گرم نگه داشته اید، همیشه گوش به فرمان امام امت باشید و رهنمود‌های او را مدنظر و آویزه گوش خود قرار دهید. نکند خدای ناکرده روزی از خط امام فاصله بگیرید که آن روز دشمن خوشحال خواهد شد. پس تا پیروزی نهایی مستضعفین و آمریکای جنایتکار و شوروی جهان خوار به رزم بی امان خود ادامه دهید و به منافقین و ایادی داخلی شان که هدفی جز ضربه زدن به اسلام و انقلاب اسلامی ندارند، مجال و فرصت ندهید و تا نابودی آن ها سلاح خود را بر زمین نگذارید؛ و درضمن شما خواهران و برادران بزرگوار نیز از دولت جمهوری اسلامی که درگیر جنگ است، توقع بی جا نداشته باشید.
از پدر و مادر بزرگوارم خواهش می کنم که این بنده حقیر را ببخشید و این توصیه را از فرزند خود قبول کنند کسانی را که با اسلام و انقلاب میانه خوبی ندارند، به هیچ عنوان به منزل تان راه ندهید حتی اگر نزدیکان شما باشند و صبر و استقامت پیشه کنید.
از خواهران و برادران بزرگوار خواهش می کنم مرا ببخشند و اگر از این بنده حقیر ناراحتی دیده اند، عفو کنید. از قول من به دوستان و آشنایان مخصوصاً خانواده ام بگویید که با گریه نکردن در شهادتم روحم را شاد کنید چرا که لبخند آنان در عزای من مشت کوبنده ای است بر دهان منافقین و دشمنان اسلام. با هوای نفسانی مبارزه کنید که این دنیا چند روزی بیش نیست و زندگی واقعی در آن دنیا جاوید می باشد. اتحاد خود را حفظ کنید و نگذارید دشمنان در میان شما نفوذ کنند؛ و در پایان مرا در روستای من دفن کنید و شعار همیشگی را فراموش نکنید.
انتهای پیام/
