خواندن نماز در بستر بیماری
به گزارش نوید شاهد مازندران، شهید «سیدحسن حسینی» دهم تیرماه ۱۳۴۷، در شهرستان بهشهر دیده به جهان گشود. پدرش سیدجعفر و مادرش حلیمه نام داشت. دانشجوی کارشناسی ارشد بود. ازدواج کرد. به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. بیست و چهارم مهرماه ۱۳۷۶، در جاده همدان بر اثر جراحات وارده در اثر سانحه تصادف، شهید شد. مزار او در گلزار شهدای خلیل محله، مزار امامزاده ابراهیم شهرستان زادگاهش قرار دارد.
خاطره‌ای از زبان برادر شهید «سیدحسن حسینی»
در وصف سجایای اخلاقی سید عزیز، برادر او، سید اسماعیل، بیان مواردی از دوره حیاتش می‌گوید: «بنده از کودکی، به یاد دارم او نوجوانی بیش نبود که در پایگاه بسیج فعالیت می‌کرد؛ و شب‌ها را تا پاسی از شب در آن نهاد می‌گذارند؛ و گاهی بخاطر سن با مخالفت پدر مواجه می‌شد؛ و حتی بعضی از شب‌ها بعد از مراجعت به خانه، دوباره به پایگاه بسیج می‌رفت با تمامی اعضاء به نوعی ارتباط داشت؛ و در اواخر عمرش، با بنده ارتباطی تنگاتنگ داشت و توصیه‌اش راجع به نماز، عبادات و به پا داشتن سالروز‌ها خصوصاً وفات و شهادت اهل بیت (علیه السلام) بود. او نسبت به این موضوع حساسیت خاصی داشت. او به مدت ۱۲ سال صبر و استقامت فراوان و حجب و حیایش را در مورد جانبازی‌اش به جای گذاشت و در طول زمانی که در بیمارستان بستری بود، در بین پرستاران به خوش خنده و خوش اخلاق معروف بود. با آن جسم بیمارش صبح اول وقت برای نماز بیدار می‌شد و در نماز جمعه تهران با جانبازان شرکت می‌کرد.»
انتهای پیام/
