همیشه حسرت نماز خواندش را می‌خوردم

به گزارش نوید شاهد مازندران، شهید «حجت دوستداری» بیستم بهمن ماه ۱۳۴۵ در شهرستان بهشهر به دنیا آمد. پدرش شعبان و مادرش حاجیه بزرگ داشت. تا مقطع متوسطه درس خواند. از سوی بسیج وارد جبهه شد. هشتم دی ماه ۱۳۶۰، گیلان غرب بر اثر اصابت ترکش به سرو سینه، شهید شد. پیکر او گلزار شهدای بهشت فاطمه ساروشهرستان بهشهر به خاک سپرده شد.

خاطره یکی از دوستان شهید«حجت دوستداری»:

وقتی با هم نماز می‌خواندیم، سرش را پایین می‌انداخت و با خدا راز و نیاز

می‌کرد. وقتی من نمازم را تمام می‌کردم او هنوز سجده دوم خود را تمام نکرده بود. من همیشه حسرت می‌خوردم به نماز خواندنش. وقتی به شهادت رسید، همه می‌گفتند: این همان نمازخون بود که شهید شد.

ویژگی فردی از دید خانواده:

اهل مطالعه بود و اغلب در کتابخانه شهر مشغول مطالعه بود.
فرد خوش خلق و رئوفی بود و پای بند به اصول اخلاقی، معمولاً توصیه‌های اخلاقی را طوری به دوستانش متذکر می‌شد که از دستش نرنجند. به تحصیل عمل و دانش خیلی اهمیت می‌دادند. به گونه‌ای که در دوران مدرسه اکثر اوقات به عنوان شاگرد نمونه مورد تقدیر قرار می‌گرفت.

انتهای پیام/