اگر شهید شدم، مرا خمس فرزندان خود حساب کنید

به گزارش نوید شاهد مازندران، شهید احمد احمدی اطربی دوم اردیبهشت ۱۳۴۶، در شهرستان نکا به دنیا آمد. پدرش حیدر و مادرش مرضیه نام داشت. تا پایان دوره راهنمایی درس خواند. به عنوان بسیج در جبهه حضور یافت. چهارم اسفندماه ۱۳۶۲، در دهلران بر اثر اصابت تیر و ترکش، شهید شد، پیکر او مفقودالاثر (لباس شهید) تشییع شد.

فرازی از وصیت نامه شهید «احمد احمدی اطربی»:

اگر شهید شدم، مرا خمس فرزندان خود حساب کنید

وصیت خود را شروع می‌کنم چند نکته است که به عنوان وصیتم برای شما عزیزان می‌نویسم نکته اولم به پدر و مادر شهید پرورم.

همانگونه که هر مالی خداوند به انسان داد باید خمسش را بدهید من فکر کنم که، بهترین ثروت شما، ما فرزندان شما هستیم پس اگر شهید شدم، مرا خمس فرزندان خود حساب کنید. مادرم اگر شهید شدم لباس سیاه نپوش. گریه و زاری مکن، چون روز دامادی من روزی است که شتاب زده به سوی خدای خود می‌روم و با بهشتی و پیروانش همراه می‌شوم. همه دیر یا زود به طرف خدا خواهیم رفت (انا الله وانا الیه راجعون) پس چه بهتر مرگ پر افتخار...

تنها شهادت می‌تواند، گلوی تشنه مرا سیراب نماید

توصیه دوم من به برادرم:

چه کسی غیر از تو مرا بپا خواهد داشت، از آن پس که پرچمی سرنگون شده باشم جزء تو برادرم که نشسته‌ای بر خیز و تداوم بخش راهم باش. تنها و تنها شهادت می‌تواند، گلوی تشنه مرا سیراب نماید و از کانال شهادت است که راه حسین تداوم می‌یابد... من نیز با همه انتخاب درونیم و برنامه دنیایم و با آن علاقه به دوستان، همچنین همه علاقه به معلمان عزیزم که در این چند سال معلم من بودند که من مدیون این زحمات این معلمان عزیز و مجاهد هستم. چرا که آن‌ها مرا راهنمائی کردند، با این همه علاقه که به همه این‌ها دارم، ولی همه و همه علاقه من در یک جمله، آن هم اطاعت از امام معاوضه می‌شود.

خون من رنگین‌تر از خون دیگران نیست

توصیه سومم به خواهرم:

خواهرم زینب گونه باش می‌دانم از دست دادن برادر چقدر بر خواهر سخت است و این را بدان که خون من رنگین‌تر از خون دیگران نیست خواهرم، پیامم به تو فقط حفظ کردن حجاب است.

همیشه گوش به فرمان روحانیت باشید، که روحانیت بازوان انقلابند

توصیه چهارم به ملت عزیز:

ملت عزیز ایران‌ای رهروان حسین، ابراهیم، موسی، عیسی و محمد و‌ای وارثان زمین، امام عزیز خمینی کبیر را تنها نگذارید، و همیشه گوش به فرمان روحانیت باشید، که روحانیت بازوان انقلابند... اگر به فیض شهادت نائل آمدم، مجلس بزرگداشت را خیلی ساده بگیرید. به خواهر و برادرانم می‌گویم که به هیچ وجه از خون من برای رسیدن به مقام و یا گرفتن کار یا گرفتن کالا استفاده نکنید. می‌دانم که چنین می‌کنید. در آخر پیروزی و سلامتی امام عزیز رزمندگان اسلام را از خداوند متعال خواهانم در ضمن اگر به فیض شهادت نائل گشتم من را در امام زاده اطرب کنار آرامگاه شهید سیه چهره دفن کنید.

انتهای پیام/