سربازى كه راه حسين (ع) را ادامه داد

به گزارش نويد شاهد مازندران، شهيد محمد اسماعيل پور پنجم مهر 1344 در روستاى «شرفتى» از توابع شهرستان محمودآباد به دنيا آمد. پدرش على و مادرش صغرا نام داشت. تا اول راهنمايى درس خواند. شغلش آزاد بود. به عنوان سرباز ارتش در جبهه حضور يافت. نهم تير 1364 در سومار به شهادت رسيد. پيكرش مدت ها در منطقه برجا ماند و پس از تفحص در زادگاهش به خاك سپرده شد.

آنان که در راه خدا کشته شده اند هرگز مپندارید که آنان مرده گانند بلکه زنده هستند و نزد پروردگارشان از روزی و نعمت برخوردار می باشند.

با درود و سلام بر امام امت و یگانه منجی بشریت و با درود و سلام بر تمامی خانواده شهداء وصیت نامه ام را از اینجا آغاز می کنم.

اینجانب سرباز محمد اسماعیل پور فرزند علی ساکن روستای شرفتی در مورخه 15/شهريور/63 به خدمت مقدس سربازی اعزام شده ام و بعد از آموزش به منطقه عملیاتی سومار اعزام گردیدم و امیدوارم وظیفه انسانی و اسلامی خودم عمل کرده باشم.

ای مردم به پا خیزید سرطان منطقه را که شرف نیستی شما را به نابودی کشانده و قدس عزیز شما را از دست شما گرفته و با فریاد لا اله الله اله و الله اکبر به پا خیزید و دژخیم را از بین ببرید. 

بهترین عمل در نزد خدا جهاد در راه خداست و چیزی مانند آن نیست. (نهج الفصاحه)

سلام بر شما امت همیشه در صحنه و مسلمان که با رشادت و از خود گذشتگی ها سهم عمده ای در پیروزی انقلاب اسلامی ایران بر دوش داشته اید، خدایا خودت شاهد هستی و می دانی که من قصدم خدمت به اسلام و مسلمین است و اگر تا بحال نتوانسته ام به نحوی که شایسته است عمل کنم این را از من ببخش، خدایا شاهد هستی که تا به حال سعی کردم بر نفسم غلبه کنم، برادر و مادر عزیزم برای من زاری نکنید که راه من راه حسین(ع) است، مادرم اگر می خواهی که روح من شاد باشد تو بر خود مسلط باش برایم گریه نکنید، برادر و مادر عزیزم شما حکم پدری و مادری مرا دارید و مرا بزرگ کرده اید ولی من نتوانستم زحمات شما را جبران کنم پس مرا حلال کنید و برایم گریه نکنید و توصیه ای که به مادرم دارم و شما ای برادران و خواهران هنگام شهادتم جامه سیاه بر تن نپوشید تا دشمنان انقلاب و این منافقان کور دل که آنقدر دم از خلقت می زنند از این زاری شما سوء استفاده کرده، از برادران عزیزم تقاضا دارم که راه مرا که راه حسین(ع) است را ادامه بدهند تا انقلاب اسلامی به دست دشمنان اسلام هیچ گونه آسیبی پدیدار نگردد، برادر و مادر عزیزم معیار من یک هدف بوده و تمامی شهداء و انبیاء و اتبای آن هدف رفتند در آن راه به شهادت رسیدند، مادر و برادران مهربانم من یک امانتی بیش برای شما نیستم بلکه خداوند مرا آفریده و به خاطر آفریدنش او را ستایش بکنم و در راه او بجنگم و افتخار می کنم که در آن راه به شهادت برسم، مادر و برادر عزیزم اگر من مرده ام نباید برای من گریه و زاری بکنید بلکه بر حسین بن علی و علی اکبرش که در صحرای کربلا به شهادت رسیده اند گریه کنید و از شما ای مادر مهربانم و ای برادران عزیزم و ای خواهرانم و شما ای فامیلان و ای دوستان من اگر خدای نکرده خلافی بر سر من روی داد از شما آمرزش حلالی می طلبم و مرا به بزرگی خودتان ببخشید.

"خدایا خدایا تا انقلاب مهدی خمینی را نگهدار"

«جنگ جنگ تا پيروزى»

منبع:مركزاسنادبنيادشهيدوامورايثارگران محمودآباد/