شهید «شهنور ویسی» در وصیت نامه خود می‌گوید: «عقیده من این است که تا یک جامعه شهید ندهد، همه آن جامعه آماده نمی‌گردد. می‌خواستم دنباله رو راه شهیدان کربلای حسین (ع) و شهیدان کربلای این زمان باشم.»

به گزارش نوید شاهد مازندران، شهید «شهنور ویسی» ششم مهرماه ۱۳۳۶، در شهرستان چالوس دیده به جهان گشود. پدرش خسرو و مادرش گل صنم نام داشت. در دانشکده افسری درس خواند. ازدواج کرد. به عنوان کادر ارتش در جبهه حضور یافت. هفتم شهریور ۱۳۶۲، در بانه توسط نیرو‌های حزب کومله بر اثر انفجار مین، شهید شد. مزار او در گلزار شهدای شهرستان زادگاهش قرار دارد.

تا یک جامعه شهید ندهد، همه آن جامعه آماده نمی‌گردد

فرازی از وصیت نامه شهید «شهنور ویسی»:

تمامی شهدا این ستاره‌های درخشان آسمان انقلاب اسلامی و رقم زنان صفحات زرین تاریخ که پیمان وفاداری خود را بخون مهر نموده و به نور پیوسته‌اند و در همیشه تاریخ، چون برق قطرات اشکی که بر گونه چین خورده مادرانشان جاری شد و جهان را به جلوه خود جلا بخشید بیاد مانده و راهشان، چون شمی بین صفا و مروه در ایام حج پررهروخواهد بود. بار پروردگارا از تو عاجزانه می‌خواهم که توفیق شهادت را نصیبم گردانی و مرا بیامرزی. خدایا من که نتواستم در جهان مادی شکر نعمت‌های تورا بگویم. ما در نزد پیامبران و امامان خجلیم.‌ای خدا طلب آمرزش می‌کنم. عقیده من این است که تا یک جامعه شهید ندهد. همه آن جامعه آماده نمی‌گردد. می‌خواستم دنباله رو راه شهیدان کربلای حسین (ع) و شهیدان کربلای این زمان باشم. خوشحالم جانم را نثار اسلا م و مکتب محمد (ص) و علی (ع) میکنم.

برادرم تو وارث لباس رزمم می‌باشی. تو باید تداوم بخش راه تمام شهیدان باشی.

ما به خاطر خدا و اسلام و قرآن به جنگ علیه صدام و مزدوران آمریکائی آمده ایم تا ریشه متجاوزان را بر اندازیم و قدس را آزاد کنیم.

انتهای پیام/

برچسب ها
نام:
ایمیل:
* نظر:
استان ها
عکس
تازه های نشر
اخبار برگزیده