غواصی با روحیه بسیجی
به گزارش نويد شاهد مازندران؛ شهيد محمدعلى دامادى فرزند محمدكاظم در تاريخ سى ام اسفند 1347 در روستاى «كلاريجان» زيرآب، چشم به جهان گشود.
پدرش كارمند شركت ذوب آهن بود، و فردى متديّن كه على رغم مرارت هاى روزگار، سعى در تربيت صحيح فرزندان داشت.
محمدعلى بعد از طى دوره ابتدائى در دبستان شهيد «على برزگر» فعلی زادگاهش، وارد مدرسه راهنمايى «شهيد خليلى» فعلی همين روستا شد؛ امّا به دليل فقر اقتصادى آن سال ها، در پايه دوم اين مقطع از تحصيل باز ماند.
محمدعلی علاوه بر كمك به پدر و مادر در كشاورزى و دامدارى، حدود دو سال نزد عمويش به عنوان كمك راننده مشغول به كار شد.
او که آداب نماز را در خردسالی از مادرش آموخته بود، در ادای واجبات و مستحبات می کوشید و از انجام محرمات اجتناب می ورزید. با قرآن، این منبع نور و رحمت نیز مانوس بود و در عمل به فرامین آن، کوشا. علاوه بر آن، با الگوپذیری از سیره اهل بیت(ع)، همواره سعی در کسب کمال معنوی سیر به سلوک معرفتی داشت.
محمدعلى از تواضع و سعه صدر بالايى برخوردار بود. در مقابل كوچك ترها و بزرگ ترها چنان رفتار مى كرد كه همه فكر مى كردند هم سنّ و سال او هستند.
محمدعلى با تشکیل انجمن اسلامی و بسیج، فعالیت‌هایش را در راستای حراست از دستاوردهای انقلاب از سر گرفت. علاوه بر آن، او با حضور در جهاد، در انجام کارهای عمرانی در محل، در قالب تهیه آب آشامیدنی و تاسیس مدرسه، نقش به سزایی ایفا کرد.
برپایی کلاسهای عقیدتی و دینی با رویکرد ترغیب و تهییج جوانان به عضویت در بسیج، از دیگر اقدامات محمدعلی به شمار می رود.
او در شانزده سالگی در جامه بسیجی، راهی مناطق نبرد با دشمن شد. در سال 1365 در کسوت تک تیرانداز به هفت تپه عزیمت کرد.
در 10 آبان 1366 نیز، با پوشيدن رخت پاسدارى، كارش را به عنوان مربى آموزش غواصى آغاز كرد.
محمد علی در طول دوران دفاع مقدس، دو، سه بار مجروح و در بيمارستان شهيد بهشتى اهواز بسترى شد.
سرانجام محمدعلى در 1 مرداد 1367 در منطقه شلمچه، طى عمليات پاتك دشمن، به درجه والاى شهادت نائل آمد و سه روز بعد، با تشييع اهالى قدردان كلاريجان، در بوستان شهداى اين روستا آرام گرفت.
مركزاسنادبنيادشهيدوامورايثارگران/
انتهاى پيام/
