جوانى كه در بیست سالگى عزم جهاد كرد
چهارشنبه, ۳۰ مرداد ۱۳۹۸ ساعت ۱۴:۱۳
على مدد پس از سه ماه آموزش در تهران، در بیست سالگى عزم جهاد كرد و راهی منطقه كردستان شد. او در آنجا به عنوان فرمانده محور کامیاران ايفاى نقش كرد. مأموريتش در كردستان، جنگ با كومله و دموكرات بود.
به گزارش نويد شاهد مازندران، شهيد على مدد ابراهيمى سوم فروردين 1343، در شهر «مرزیکلا» از توابع شهرستان بابل به دنيا آمد. پدرش على كشاورز و مادرش مرضيه نام داشت.
والدین علی رغم کار و تلاش شبانه روزى، معيشت تنگى داشتند و روزگار براى آنها به سختى مى گذشت. با این حال، با تكيه بر باورهاى شيعى، فرزندان خود را تربيت و بزرگ كردند. در اين ميان، «على مدد» نیز از این زحمات و تربيت پدر و مادر بهره مند شد و در هفت سالگى به دبستان «شهید مظفر زمانی» فعلی زادگاهش راه یافت. سپس با پشت سر گذاشتن دوره راهنمايى در مدرسه «امام سجاد» فعلی «درون کلای شرقی» بابل، در رشته ماشين افزار در هنرستان فنّى «نوشيرانى» این شهر مشغول تحصیل شد.
«على مدد» علاوه بر درس خواندن، براى اينكه بتواند كمك حال خانواده باشد و خرج تحصيلش را در بياورد، يك چرخ دستى درست كرده، با آن به روستاهاى اطراف مى رفت تا گوجه و وسايل ديگر مى فروخت.
مادرش در بیان تقیدات دینی فرزندش چنین می گوید: «از همان سنين كودكى، همراه من و پدرش به مسجد مى آمد؛ به خصوص ايّام سوگوارى حضرت سيّدالشهدا. با اينكه روزه بر او واجب نبود، به همراه ما براى سحرى بيدار مى شد و روزه مى گرفت. بزرگتر که شد، به نماز و قرآن اهمیت بیشتری می داد.»
علی مدد که همواره خود را به زیور فضایل اخلاقی می آراست، در ادب و تواضع نسبت به والدین، زبانزد بود و در اطاعت پذیری از آنان، پیشتاز. با دیگران نیز، در نهایت گشاده رویی و ملاطفت رفتار می کرد و نزدشان از محبوبیتی فراوان برخوردار بود.
برادرش «نورعلى» مى گويد: «صبور بود و حلال مشكلات ديگران. به ياد دارم يك روز دو نفر از اهالى محل بر سر آبيارى زمين زراعى خودشان با هم درگير شدند. على مدد با پا درميانى، به دعواى آنها خاتمه داد.»
علی مدد که در زمان انقلاب چهارده سال بيشتر نداشت، هم پای دیگر مردم آزادی خواه در راهپيمائى‌ها شركت مى كرد.
با تشکیل بسیج، او در 5 شهريور 59 به عضویت شوراى پايگاه محل در آمد و فعالیت‌هایش را در قالب حضور در جلسات قرآنی و آموزش به جوانان از سر گرفت. در انجمن اسلامى نیز، فعاليت گسترده اى داشت.
على مدد اولين مرتبه، پس از سه ماه آموزش در تهران، در بیست سالگى عزم جهاد كرد و راهی منطقه كردستان شد. او در آنجا به عنوان فرمانده محور کامیاران زحمات زيادى كشيد. مأموريتش در كردستان، جنگ با كومله و دموكرات بود.
هم رزمش «زمان کارگر» نیز در مورد على مدد مى گويد: «هرگز بدون وضو لباس پاسداری نمی پوشید؛ چرا که احترام خاصی نسبت به آن قائل بود. آن زمان که کسی در کردستان با لباس سپاه تردد نمى کرد، او به این لباس عشق مى ورزید و با همین پوشش، در آنجا حاضر می شد.»
سرانجام، علی مدد در 30 مرداد 1362، با سمت فرمانده پايگاه در محور كرج بر اثر سانحه رانندگى به شهادت رسيد. پيكر او در گلزار شهداى زادگاهش به خاك سپرده شد.
انتهاى پيام/
نظر شما
