هدف من از رفتن به جبهه، حفظ اسلام و انقلاب اسلامی بوده است

به گزارش نوید شاهد مازندران، «علیرضا عطایی اتویی» دهم تیرماه ١٣٤٣، در روستای اتو از توابع شهرستان سوادکوه به دنیا آمد. پدرش عطاء الله، کارگر شرکت راه آهن بود و مادرش هدیه نام داشت. تا پایان دوره کاردانی در رشته تربیت معلم درس خواند. از سوی بسیج در جبهه حضور یافت. یازدهم تیرماه ١٣٦٥، با سمت فرمانده دسته در شلمچه بر اثر تیر مستقیم به شهادت رسید. پیکر او مدت‌ها در منطقه بر جا ماند و سال ۱۳۷۵ پس از تفحص در زادگاهش به خاک سپرده شد.

فرازی از وصیت نامه شهید «علیرضا عطایی اتویی»:

ما فرزندان عاشوراییم و هرگز ظلم را نمی‌پذیریم

بارالها درود فرست به محمد و آل او و بارالها سلامت بدار امام عصر و نایب او امام امت را. بارالها توطئه‌های کفار و منافقین را به خودشان برگردان.‌ ای خدای بزرگ از آن لحظه که رسول گرامیت به اذن خودت شعار توحید لا اله الا الله را سر داد و مردم را به نیکوکاری دعوت نموده، می‌دانم که چه شکنجه‌ها و چه اذیت و آزار‌ها به وی نموده اند و می‌دانم از لحظه‌ای که امام علی (ع) به مقام امامت رسیده دشمنان چه ناجوانمردانه به اذیت و آزار وی پرداختند و پهلوی دخت گرامی پیامبر را شکستند و این شکنجه و اذیت و آزار به پیامبر و ائمه برای این بود که اینان منادی کلمه حق بودند و انسان را دعوت به درست زندگی کردن و ما فرزندان این رسول و ائمه هستیم و ما فرزندان عاشوراییم و هرگز ظلم را نمی‌پذیریم.

کشته شدن مهم نیست، نصرت و یاری دین خدا مهم است

من در راهی گام بر می‌دارم که ده‌ها هزار جوان و پیر در این مسیر شهید شده‌اند و من درصددم تا به دشمنانی که این چنین بی شرمانه حقوق ما را زیر پاگذاشته‌اند و به دین و کشور و ناموسمان تجاوز کرده‌اند، بفهمانم که هنوز خون حسین (ع) در رگ هایمان می‌جوشد و تنها هدف و انگیزه من از جبهه آمدن حفظ اسلام و انقلاب اسلامی بوده و می‌دانم که در این طریق اسیر شدن و معلول شدن و مفقود شدن و نهایتاً کشته شدن وجود دارد و من می‌گویم که کشته شدن مهم نیست، نصرت و یاری دین خدا مهم است. پس من با آگاهی کامل روانه میدان شدم و اگر سعادت داشته باشم شهادت را با آغوش باز پذیرا می‌باشم.

انتهای پیام/