اگر به شهادت نمی‌رسید، شناخته نمی‌شد
يکشنبه, ۱۶ شهريور ۱۳۹۹ ساعت ۱۳:۰۱
همسر شهيد «كميل صفرى تبار» مى گويد: «به قدری از اخلاص، غیرت و تقوا برخوردار بود که شاید اگر به شهادت نمی‌رسید، شناخته نمی‌شد و هیچکس از آن همه محاسن اخلاقی او با خبر نمی‌شد.» ادامه خاطره اين همسر شهيد را در نويد شاهد مازندران بخوانيد.
نويد شاهد مازندران، همسر شهيد «كميل صفرى تبار» در پیرامون خصوصیّت اخلاقی‌اش میگوید: «ایشان بقدری از اخلاص، غیرت و تقوا برخوردار بود که شاید اگر به شهادت نمی‌رسید، شناخته نمی‌شد و هیچکس از آن همه محاسن اخلاقی او با خبر نمی شد. او موقع خواستگاری از من پرسید: ممکنه من یه روزی به شهادت برسم!
شما با این موضوع مخالفتی ندارین؟
می توانی با آن کنار بیایی؟
من چیزی نگفتم، فقط نگاهش کردم: دوباره پرسیدند و من گفتم: نه مخالفتی ندارم، از همانجا فهمیدم که او از جنس زمینی ها نیست!
او عادت داشت نماز را با غم و اندوه بخواند و سرش را کج بگیرد و حتی در نماز از خوف الهی گریه می کرد، وقتی که به او می گفتیم: شما باید خوشحال باشی که نماز می خوانی و با خدا راز و نیاز می کنی. چرا اینجوری نماز می خوانی؟! می گفت: «ببین رهبر ما هم با مظلومیّت نماز می خونه «او می گفت: همسرم، بدان که نماز ما در برابر این همه نعمت هایی که خالق یکتا به ما ارزانی داشته است، حداقل سپاسگزاری است و از اینکه نمی توانم آنگونه که شایسته خداوند است او را عبادت کنم خوف دارم.
شهيد سى وسوم
به همرزمانش می گفت: «من سی و سومین شهید روستای بیشه سر هستم». چرا که آخرین سفارش او به اطرافیان، این بود که برای شهادتش دعا کنند و به همه سفارش می کرد تا در قنوت نمازشان، دعای فرج بخوانند و شهادت او را از خدا بخواهند و می گفت: هرکس در نمازش دعای فرج بخواند، دعایش مستجاب خواهد شد.
انتهاى پيام/
نظر شما
